تاثير پيوستگي المان‌ مرزي فولادي با بتن بر رفتار ديوارهاي برشي بتن آرمه

ديوارهاي سازه‌اي به صورت گسترده در ساختمان‌ها به عنوان عضو سازه‌اي مهم استفاده مي‌شوند تا مقاومت جانبي قابل توجه، سختي و ظرفيت تغيير شكل غير الاستيك مورد نياز در برابر زلزله را تامين كنند. در سال‌هاي اخير ديوارهاي برشي مركب با المان مرزي فولادي، در مناطق با لرزه‌ خيزي بالا مورد استفاده قرار گرفته است. ضوابط طراحي اين ديوارها در آيين نامه‌هاي معتبر دنيا شامل تعدادي راهنماي آيين‌نامه طراحي و الزامات مي‌باشد. با اين وجود مروري بر تحقيقات گذشته نشان مي‌دهد مطالعات بر روي رفتار اين ديوارها در اكثر موارد به حالتي محدود مي‌شود كه انتهاي ستون‌هاي مرزي ديوار كاملاً در فونداسيون مدفون شده و المان‌هاي مرزي ديوار پيوسته است. در اين مقاله رفتار ديوارهاي برشي مركب با المان مرزي پيوسته با حالتي كه المان‌هاي مرزي ديوار غير پيوسته مي‌باشد و ستون‌هاي مرزي فولادي از طريق صفحه ستون و بولت به فونداسيون متصل شده‌اند، مقايسه مي‌گردد تا برخي مفروضات طراحان سازه در طراحي اين ديوارها ارزيابي گردد. ابتدا مدلسازي نمونه‌هاي معيار به روش اجزاء محدود انجام شده و درستي نتايج آن با نمونه‌هاي آزمايشگاهي مورد اعتبار سنجي قرار گرفته است. در اين تحقيق از روش آناليز اجزاي محدود غير خطي بتن آرمه و مدل رفتاري پلاستيسيته آسيب براي مدلسازي رفتار بتن استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد پيوستگي المان‌هاي مرزي ديوار باعث بهبود رفتار ديوار برشي مركب مي‌گردد. ضمن آن كه اين تاثير با افزايش تعداد طبقات ديوار بيشتر مي‌شود.