بررسي كارايي متابي سولفيت سديم و اسيد اسكوربيك در حذف اكسيژن محلول آب شرب

اكسيژن محلول در تمامي آب‌هايي كه به نحوي با اتمسفر هوا در تماس هستند، موجود مي‌باشد و شاخصي از كيفيت آب است. حذف اكسيژن محلول از آب را تجزيه هوازدايي مي‌نامند كه به روش‌هاي معمول مكانيكي، حرارتي و شيميايي انجام مي‌گيرد. در اين تحقيق متا‌بي‌سولفيت سديم و اسيد اسكوربيك جهت اكسيژن‌زدايي آب شرب بكار رفته‌اند و عوامل موثر هم‌چون زمان ماند، دما، سختي‌ كل و تغيير PH در راندمان اكسيژن‌زدايي بصورت تجربي بررسي مي‌گردند. بر اساس نتايج بدست آمده براي متا‌بي‌سولفيت سديم، با افزايش 100 درصدي زمان ماند، غلظت اكسيژن محلول حدود 60 درصد و با افزايش 10 درصدي دما، غلظت اكسيژن محلول حدود 80 درصد كاهش مي‌يابد؛ همچنين مشاهده شد كه كاهش سختي ‌كل، راندمان اكسيژن‌زدايي را بصورت قابل ملاحظه‌اي افزايش مي‌دهد و تغييرات PH بر روي راندمان اكسيژن‌زدايي ماده فوق تاثير ناچيزي دارد. بررسي اسيد اسكوربيك نشان داد كه با افزايش 10 درصدي دما، غلظت اكسيژن محلول حدود 40 درصد كاهش يافته و با كاهش 20 درصدي زمان ماند، غلظت اكسيژن محلول حدود 25 درصد كاهش مي‌يابد. بررسي تاثير PH در مورد ماده فوق نشان داد كه راندمان اكسيژن‌زدايي در حالت بازي بهتر از حالت اسيدي مي‌باشد.