مطالعه عددي پايداري گودهاي عميق به روش ميخكوبي با ارائه جداول و نمودار هاي كمك طراحي

در سال هاي اخير به علت شتاب گرفتن ساخت و ساز ساختمان هاي بلند در اكثر كلان شهر ها، گودبرداري هاي عميق و نيمه عميق در پروژه هاي عمراني انجام مي شود. پايدار سازي جداره گود جزو ضروريات يك پروژه مي باشد كه در مبحث هفتم مقررات ملي ساختمان نيز به آن اشاره شده است. روش هاي مختلفي براي اين پايدار سازي وجود دارد كه به شرح زير مي باشند: روش خرپايي، مهار متقابل، سپركوبي، اجراي شمع، ديوار ديافراگمي و سيستم مهار به پشت و ميخ كوبي. نبود مرجعي كامل براي طراحي مقدماتي ديوار ميخ كوبي شده در شرايطي كه عمق گود، سربار كنار گود و نوع خاك متفاوت باشد مي تواند از دغدغه هاي بسياري از طراحان، كارفرمايان و مجريان باشد. اين جداول و نمودارها مي توانند همانند آنچه كه مهندسين مشاور اينتركان در مورد سازه هاي نگهبان خرپايي ارائه نموده اند، ديد اوليه خوب و مناسبي به دست اندركاران صنعت ساختمان بدهد. در اين مقاله با تغيير مشخصات مقاومتي خاك (چسبندگي و زاويه اصطكاك داخلي) در محدوده خاك هاي متداول و هم چنين انواع سربار كنار گود (ماكزيمم معادل يك ساختمان شش طبقه)، براي گودهاي با عمق مختلف( ماكزيمم تا پنج طبقه زيرزمين)، طراحي انجام شده است. براي هر گود با مشخصات متفاوت براساس آئين نامه هاي معتبر، چندين مدل( به طور متوسط 50 مدل) در نرم افزارهاي تعادل حدي ( جهت محاسبه ضريب اطمينان) والمان محدود (جهت محاسبه تغيير شكل و نيرو) بررسي شده تا طراحي ها اقتصادي باشند و در نهايت منجر به ارائه جداول و نمودارهاي كمك طراحي شده است. سيستم ميخ كوبي براي گودهاي تا عمق m 13 با سربار حداكثرKN/m^2 60 (معادل ساختمان 6 طبقه) در زمين هاي كه مناسب اين روش هستند جوابگو بوده، اما براي اعماق و يا سربارهاي بيشتر نياز به سيستم هاي تركيبي ( به طور مثال سيستم تركيبي ميخ كوبي و انكر) مي باشد.