بررسي و نقد پندار تعارض روايات نبوي با نصوص امامت؛ پاسخ به شبهات فيصل نور

نصوص دال بر امامت ائمه اثناعشر در منابع شيعه، و وجود برخي از آنها در منابع اهل سنت، به حدي فراوان است كه گاه به‌آساني مي‌توان ادعاي تواتر كرد. بر اين اساس، اماميه معتقدند جانشينان پيامبر اسلام (ص)، دوازده نفر از اهل بيت آن حضرت هستند كه از جانب خداي متعال به امامت منصوب و به واسطه پيامبرش به مردم معرفي شده‌اند. فيصل نور، از نويسندگان معاصر وهابي، منكر تمامي نصوص امامت شده و به زعم خود، در كتاب الامامه والنص اين مسئله را از منابع شيعه اثبات كرده است. وي در بخشي از اين كتاب، پس از نقل رواياتي از پيامبر اكرم (ص)، كه به‌ظاهر (و به زعم او) در تعارض با نصوص امامت است، فقدان نصوص امامت ائمه (ع) و جعل آنها به دست محدثان شيعه را نتيجه گرفته است. اين مقاله با به‌كارگيري روش توصيفي تحليلي، به‌اختصار اين ديدگاه را نقد مي‌كند و نشان مي‌دهد كه عواملي همچون اثبات شايستگي و شجاعت حضرت علي (ع) و همچنين مهيانبودن مردم براي پذيرش امامت و جانشيني امام اول، و سرانجام تأكيد بر مسئله امامت علي (ع)، موجب صدور رواياتي از اين دست شده است.