بررسي و نقد ديدگاه‌هاي عالمان شيعي در باب لطم و قمه‌زني

عزاداري براي سيدالشهدا (ع) از بارزترين مصاديق تعظيم شعاير تشيع است كه جامعه شيعي به آن اهتمام دارد. اين شعار فراگير شيعيان، امروزه در برخي مناطق همراه با اعمالي همچون قمه‌زني و صدمه‌زدن به بدن انجام مي‌شود و موجب ترسيم چهره‌اي خشن و منفور از اسلام شيعي در جهان شده است. از اين‌رو بررسي و نقد مشروعيت اين قبيل اعمال از ديدگاه عالمان شيعه ضروري مي‌نمايد. فقهاي شيعي درباره اين‌گونه اعمال مواضع متفاوتي اتخاذ كرده‌اند. برخي آن را مطلقاً جايز دانسته‌اند و برخي نيز با شرط واردنشدن ضرر به بدن، فتوا به جواز آن داده‌اند. برخي ديگر از فقيهان با توجه به وهن‌آميزبودن آن براي مكتب شيعه و با توجه به اينكه قمه‌زني از مصاديق فعل ضرري و حرام است، آن را موضوعاً از دايره «تعظيم شعائر» خارج دانسته‌اند و به نامشروع‌بودن آن حكم داده‌اند. از نگاه اين دسته، با توجه به ضرورت‌ها و اولويت‌هاي عصر حاضر، از باب حكم ثانوي اعمال مذكور فاقد مجوز قانوني و شرعي است و دلايل مدافعان مشروعيت آن جاي چون‌وچرا دارد و نقدپذير است. مقاله حاضر به بررسي اين موضوع مهم و مبتلابه جامعه شيعي مي‌پردازد و ادله موافقان را نقد مي‌كند.