بررسي عوامل مؤثر بر رفتارهاي مديريت منابع آب كشاورزان (مطالعه‌ي موردي: دشت همدان- بهار)

هم اكنون بيشتر مناطق جهان با كمبود آب و مسائل جدي زيست محيطي ناشي از فعاليت هاي كشاورزي روبه رو شده اند، به طوري كه رقابت سنگيني بر سر منابع كمياب آب، به ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك، به وجود آمده است. از اين رو مديريت منابع آب از موضوعي فرعي به مسئله اي اصلي و پر اهميت تبديل شده است. بنابراين،  بررسي رفتار كشاورزان در قبال منابع آب از اهميت قابل توجهي برخوردار مي باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل مؤثر بر نگرش كشاورزان نسبت به فعاليت هاي مديريتي منابع آب آنها در دشت همدانبهار مي باشد. روش اين پژوهش از نوع توصيفي، و ابزار پژوهش شامل پرسشنامه متغيرهاي مؤثر بر نگرش كشاورزان، و پرسشنامه رفتارهاي مديريت منابع آب مي باشد. جامعه ي آماري تحقيق مورد نظر 476 نفر از كشاورزان آبي كار دشت همدانبهار با چاه هاي با عمق بيشتر از 150 متر بوده اند، كه 250 نفر از آنها به عنوان نمونه ي آماري انتخاب شده اند. در اين تحقيق داده ها با استفاده از آزمون آماري وايازي چندگانه تحليل شده اند، كه بر اساس نتايج آنها، عوامل درك آسيب پذيري(0/48=β)، درك شدت تخريب(0/55=β)، درك موانع حفاظت از منابع آب(0/57=β) و مسئوليت پذيري(0/42=β)، با رفتارهاي مديريت منابع آب در سطح (p 0/01) همبستگي معناداري را داشتند.