تأثير افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن نيوار بر عملكرد، تعرق و بهره‌وري مصرف آب غلات اصلي در دشت قزوين

تأثير افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن اتمسفر بر ميزان تعرق و فتوسنتز گياه غيرقابل انكار است. در اين مطالعه اثر افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن در چهار سناريوي A1B، A2، B1 و B2 بر عملكرد گندم، جو و ذرت به عنوان غلات اصلي منطقه دشت قزوين مورد بررسي قرار گرفت. مدل AquaCrop پس از واسنجي و اعتبارسنجي براي شبيه‌سازي رشد محصولات مورد استفاده قرار گرفت. در هريك از سناريوها (افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن اتمسفر، عدم تغيير در داده‌هاي هواشناسي و فرض ثابت ماندن سطح تأمين آب آبياري)، عملكرد گندم در دوره 26 ساله 2010-2035 نسبت به دوره 26 ساله مبنا (1984-2009) به‌طور ميانگين بين 11.5 تا 14.4 درصد افزايش خواهد يافت. در مورد جو و ذرت اين افزايش به‌ترتيب 8.5 تا 11.3 و 3.7 تا 4.3 درصد برآورد گرديد. ميزان تعرق گندم، جو و ذرت به‌ترتيب و بطور متوسط در حدود 7، 5 و 1 درصد در سناريوهاي مختلف كاهش خواهند يافت. همچنين ميزان افزايش بهره‌وري مصرف آب به‌ترتيب براي گندم، جو و ذرت بطور متوسط برابر با 13، 6 و 4 درصد برآورد گرديد. نتايج اين مطالعه، مؤيد تأثيرگذاري بيشتر افزايش غلظت‌دي‌اكسيدكربن بر گياهان گروه C3 (گندم و جو) نسبت به گياهان گروه C4 (ذرت) مي‌باشد.