نقش كاربري اراضي در كيفيت آب رودخانه زاينده رود

رودخانه زاينده رود با طول حدود 350 كيلومتردر جهت كلي غرب به شرق در استان اصفهان جريان دارد. اين رودخانه نيازهاي آبي كشاورزي، شهري و صنعتي را تامين مي كند. به منظور بررسي اثر كاربري اراضي بر پارامترهاي كيفي آب در اين منطقه تعداد 9 ايستگاه نمونه برداري از بخش هاي مختلف رودخانه انتخاب شد و مرز زيرحوضه هاي هر ايستگاه توسط نرم افزار ArcGis استخراج گرديد و ارتباط ميان كاربري اراضي زيرحوضه هاي مربوط به هر ايستگاه با پارامترهاي كيفي آب بررسي شد. نمونه برداري به صورت فصلي از تابستان سال 1392 تا بهار سال 1393 صورت گرفت و براي تعيين كيفيت آب 7 پارامتر DO, COD, BOD, TSS, PH, NO3, PO4 اندازه گيري گرديد. نتايج حاكي از ارتباط مستقيم ميان كاهش كيفيت آب و افزايش كاربري كشاورزي و فعاليت صنايع در منطقه بود. ميزان نيترات و فسفات در ايستگاههايي كه نسبت كاربري كشاورزي در آنها بالاست، روند رو به افزايشي نشان داد، ميزان BOD نيز در زهكش زرين شهر، هم به دليل فعاليت بالاي كشاورزي در منطقه و هم فعاليت صنايع در اين محدوده، روند رو به رشدي داشته است. ميزان اكسيژن محلول نيز در فصول زمستان و پاييز در ايستگاههاي پايين دست، افت شديدي را نشان داد. همچنين ميزان TSS نيز در فصل زمستان در ايستگاههاي پايين دست افزايش زيادي داشته است. در مجموع نتايج نشان داد پارامترهاي كيفيت آب با گذر از مناطق بالادست به پايين دست به نحو قابل توجهي كاهش مي يابد.