يگانگي و دوگانگي در شاهنامه و آيين مزديسنا

Unity and duality in Shahnameh and Mazdayasna religion

يكي از باورهاي بنيادين آيين مزديسنا را مي توان چنين خلاصه كرد: اعتقاد به يگانگي خداوند در عين دوگانگي جاري در نظام هستي. طبق اصل دوگانگي، زرتشتيان معتقدند از ابتداي آفرينش، بين نيروهاي خير از يك طرف و نيروهاي شر از طرف ديگر، نبردي باستاني و طولاني آغاز شده است كه در تمام طول اين جريان فكري، به عنوان يكي از آموزه هاي اصلي اين آيين به شاهنامه نيز راه يافته است. به طوركلي نظام دوگانگي نيكي ها بدي هادر سه بخش جداگانه –چه در آيين مزديسنا و چه در شاهنامه قابل بررسي است: 1( نبردي اساطيري بين خير وشر وجوددارد. 2( تمام خوبيها، شاديهاو زيباييها را به نيروهاي خير منتسب مي دانند. 3( همه ي بديها، غمها و زشتيها را به نيروهاي شر نسبت داده اند. پيروان آيين مزديسنا، در عين حال كه اين دوگانگي را باور دارند، معتقد به يگانگي خداوند هستند كه خداي يكتاي آنها اهورامزدا نام دارد. در شاهنامه نيز اعتقاد پيروان آيين مزديسنا به خداي يكتا از زبان شخصيتهاي پيرو اين آيين، مطرح شده است. 1) نبردي اساطيري بين خير وشر وجوددارد. 2) تمام خوبيها، شاديهاو زيباييها را به نيروهاي خير منتسب مي دانند. 3) همه ي بديها، غمها و زشتيها را به نيروهاي شر نسبت داده اند. پيروان آيين مزديسنا، در عين حال كه اين دوگانگي را باور دارند، معتقد به يگانگي خداوند هستند كه خداي يكتاي آنها اهورامزدا نام دارد. در شاهنامه نيز اعتقاد پيروان آيين مزديسنا به خداي يكتا از زبان شخصيتهاي پيرو اين آيين، مطرح شده است.