جمال شناسي شعر اميري فيروزكوهي

Aesthecism in Amiri Firouzkouhi’s Poems

اميري فيروزكوهي از احيا كنندگان و پيروان سبك هندي است. بررسي تصاوير شعري اين شاعر نشان مي دهد كه تصاوير شعري او غالبا از شعراي پيشين گرفته شده است. گويا صورت هاي كهن شعري هنوز در ذهن اميري تازگي و طراوت هنري خود را حفظ كرده است. از اين رو در شعر اميري به ندرت با تصاوير تازه مواجه مي شويم. اما او توانسته عواطف خود را از رهگذر همين تصاوير كهنه بيان كند. مقاله ي حاضر به بررسي غزليات اميري از منظر زيبايي شناسي و جمال پرداخته تا نشان دهد كه اميري همچون ديگر شعراي سبك هندي تشبيه را ابزاري مناسب براي بيان مشابهت هاي خيال انگيزميان پديده هاي ذهني و عيني تشخيص داده است. از اين رو تشبيه در شعر اميري بالاترين بسامدرا داراست. شاعر براي انتقال انديشه هاي عميق ترخود، از استعاره و براي عدم تصريح در بيان و پوشش در كلام ازكنايه بهره گرفته است و از توجيه المحال (پارادوكس) براي بيان انديشه هاي دو سطحي و اجتماع امور ناسازگار و متناقض استفاده كرده است.