بررسي و تطبيق شخصيت جمشيد و سليمان در مثنوي هاي عطّار- ديوان حافظ و ديوان خواجو

A Comparative Study of Jamshid and Solomon as Characters Presented in the Works of Attar, Hafiz and Khajou-ye Kermani

تطبيق برخي شخصيتهاي ديني، اساطيري و يا تاريخي از موضوعات جالب و حائز اهميتّ است؛ از جمله اين شخصيتها «جمشيد و سليمان » هستند كه در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي-تحليلي، ابتدا سليمان و سپس جمشيد در مثنو يهاي عطّار، ديوان حافظ و ديوان خواجوي كرماني بررسي شده و در مرحله سوم هم مواردي از آميختگ يهاي اين دو شخصيت در آثار مذكور آورده شده است. در آثار بررسي شده، جمشيد و سليمان(ع)، هردو بر جنّ و ديو و انس و جانوران مختلف، مسلّط و حاكم بودند؛ هردو زبان مرغان جهان را مي دانستند؛ هردو انگشتري سلطنت داشتند و انگشتري هردو مدّتي به دست ديوان دزديده م يشود؛ گاهي نيز مواردي از زندگي يكي را، به ديگري نسبت داده اند؛ اين دو شخصيت در اين حال، با هم تفاوت هايي نيز داشته اند؛ البتّه عطّار، براي بيان مضامين عرفاني و به عنوان تمثيل از اين دو شخصيت استفاده كرده، در حالي كه خواجو و حافظ براي بيان مضامين اخلاقي – عرفاني از جمشيد و سليمان(ع) و حوادث زندگي آنها بهره جسته اند.