بررسي تطبيقي نقش فضا و مكان در پذيرش هويت فراملي در آثار جومپالاهيري و مهرنوش مزارعي از منظر نقد پسا استعماري

A Postcolonial Reading of the Concepts of “Location” and “Space” in Accepting Transnational Identity: A Comparative Study of Jhumpa Lahiri’s and Mehrnoush Mazarei’s Fiction

بحران هويت يكي از دغدغه هاي مهم مهاجرين پس از شروع زندگي در مكان و فضاي جديد زندگي است. نسل اول مهاجرين به دليل تكامل روند پذيرش هويت ملي و داشتن تجربه زيست شده در فضاي خانه (زادگاه )، با چالش بزرگي مواجه هستند كه پذيرش هويت جديد و فراموشي فرهنگ ملي بخش بزرگي از آن است. مهاجرين با ورود به « فضاي ميانه يا سوم » يا «فضاي بينابيني » سعي مي كنندهويتي سيال يا دوگانه را نهادينه سازند كه بين هويت ملي و هويت فضاي مهاجرتعادل برقرار نمايد. اين هويت جديد هويت فراملي ) )Transnational خوانده مي شود. چالش پيش روي مهاجرين براي پذيرش هويت فراملي براي نسل دوم مهاجرين كه در غرب متولد شده و در آنجا بزرگ شد هاند به مراتب پيچيده تر و سخ تتر از نسل اول است. نسل دوم مهاجرين در دو بستر مجزا و كاملاً متفاوت از هم هويت خود را مي سازند. بستري به نام خانواده كه از آنها ميخواهد ريشه هاي فرهنگي و ملي هويت خود را پاسداري كنند و بستر دوم جامعه مهاجرت كه آنها را با فرهنگ و هويت ملي شهروند درجه دو تلقي كرده و « ديگري » م ينامد. اين تحقيق سعي دارد با استفاده از شيوه نقد پسا استعماري و آراء هومي بابا به مقايسه تطبيقي آثار دو نويسند ه ي زن شرقي و ساكن غرب بپردازد كه به مسئله هويت فراملي مهاجرين شرقي توجه خاصي داشته اند. در اين تحقيق سعي شده مفهوم و نقش فضا و مكان در شكل گيري هويت فراملي در نسل دوم مهاجرين در دو اثر ه منام اثر جومپا لاهيري و داستان جاده از مجموعه داستاني «غريب هاي در اتاق من » نوشته ي مهرنوش مزارعي مورد بررسي قرار گيرد. در اين جستار، اهميت فضاي زندگي پيش از مهاجرت در شكل گيري هويت ملي، تقابل فرهنگي بين فضاي جامعه ي مهاجرت و خانواده، چالش ايجاد شده در پذيرش ارزشهاي فرهنگي در خانواده و جامعه و در نهايت چگونگي روند شكل گيري هويت فراملي در بين نسل دوم مهاجرين از جمله مواردي است كه مورد خوانش پسا استعماري قرار م يگيرد.