بررسي مقايسه اي اشباع اكسيژن خون در دندان هاي قدامي دايمي سالم با لاله گوش به روش پالس اكسيمتري

مقدمه: به علت محدوديت هايي كه تست هاي ارزيابي حيات پالپ دندان بر پايه عصب دارند، از پالس اكسي متري براي بررسي گردش خون و ميزان اشباع اكسيژن خون پالپ دندان استفاده شده است. احتمال دارد به علت ضخامت پالپ دندان ميزان اشباع خون آن كمتر از خون محيطي باشد. در اين پژوهش اختلاف اشباع اكسيژن خون در پالپ دندان هاي قدامي در مقايسه با گوش با استفاده از پروب گوشي بررسي شده است. مواد و روش ها: 100 نفر بين سنين 24 تا 34 سال، داراي دندان هاي قدامي فوقاني و تحتاني سالم انتخاب شدند و با استفاده از دستگاه پالس اكسي متري و پروب مخصوص گوش ميزان اشباع اكسيژن خون در گوش و دندان هاي قدامي فوقاني و تحتاني آنان اندازه گيري و نتايج با استفاده از تست هاي آماري Independent sample test، t-Paired test آناليز شد. يافته ها: در 400 دندان مطالعه شده، ميانگين اشباع اكسيژن خون در لاله گوش %97.5 (±1.5) و در دندان هاي مطالعه شده %92.38 (±3.3) بود. با استفاده از آزمون t جفت اين مقدار در گوش به طور معني داري بالاتر بود (p value=0.01)، ولي اشباع اكسيژن خون پالپ در دندان هاي مختلف با يكديگر اختلاف معني داري نداشتند (p value>0.05). نتيجه گيري: در مطالعات قبلي ميانگين اشباع اكسيژن دندان هاي قدامي سالم 81 % تا 98% گزارش شده است. اين عدد در مطالعه ما بالاي 90% بود كه نشان دهنده كارآيي پروب گوشي مي باشد. ميانگين اشباع اكسيژن خون در دندان هاي قدامي به طور معني داري از ميزان آن در خون محيطي گوش كمتر بوده است.