بررسي عملكرد لرزه اي اتصالات نيمه صلب سازه هاي ستون بتني و تير فولادي

تاكنون استفاده از قاب هاي خمشي مختلط داراي ستون بتني و تير فولادي كه به اختصار آنها را FCs مي نامند، در ساختمان هايي كه در مناطق با لرزه خيزي كم يا متوسط هستند، مرسوم بوده است. يكي ديگر از عواملي كه اين نوع قاب را از سايرين متمايز مي كند، عدم استفاده از جوش در اجرا مي باشد كه به نقطه قوتي براي آن تبديل شده است. اتصال مختلط RCs داراي مشخصات گوناگوني است، از قبيل اتصال با تير پيوسته و اتصال با ستون پيوسته كه در اين پژوهش، تمامي اتصالات مورد بررسي داراي تير پيوسته مي باشند. در بررسي هاي انجام شده، علاوه بر اين ورق ها، در چندين مدل، از ورق هاي تقويتي ساده در پال و جان تير نيز استفاده شده است، هم چنين برخي از مدل هاي موجود داراي تيرهاي پيوسته با مقاطع كاهش يافته در بال و جان مي باشند ساير مدل ها نيز بر حسب تيرهاي با PE | متفاوت و يا نوع فولاد و بتن متفاوت در گروههاي مختلفي قرار گرفته اند. با بررسي مدل هاي موجود در اين تحقيق، شاهد اين موضوع هستيم كه بتن مورد استفاده در ستون با مقاومت فشاري كمتر، بر مقاومت اتصال تاثير چنداني نخواهد داشت. اما در مقابل، با تغيير نوع فولاد و كاهش مقاومت آن، كاملا مشهود است كه مقاومت اتصالات مورد بررسي دچار كاهش چشمگيري مي شوند. در مدل هايي كه داراي ورقهاي تقويتي ساده، در پال و جان تير بوده، مشاهده مي شود كه اگر اين تقويت در پال و جان تير در ناحيه بيروني اتصال انجام شود، اتصال بسيار مقاوم تري را ايجاد مي كند، تا اين كه ناحيه دروني اتصال تقويت گردد. گرچه، ورق هاي تقويتي اصلي كه در ابتداي بحث نام برديم در مقاومت اتصال نقش بسزايي دارند و اين موضوع در مقايسه اتصالات موجود با اتصال ساده كاملا واضح است، اما ورق هاي مورد استفاده در ناحيه بيروني نيز، تاثير چشمگيري در افزايش مقاومت كلي اتصال خواهند داشت. در اتصالاتي كه در آنها تير با مقطع كاهش يافته در بال به كار رفته است، مي توان گفت كه فاصله اين كاهش يافتگي از ستون در ناحيه بيروني اتصال، مي تواند بر كاهش يافتن مقاومت تاثير بگذارد، كه هر چه اين فاصله كمتر باشد، مقاومت نهايي اتصال نسبت به اتصالات با فاصله بيشتر، كاهش مي يابد.