مدل‏ سازي رياضي فرايند خشك ‏كردن با هواي گرم برش ‏هاي به با پيش‏ تيمار آبگيري اسمزي: تعيين ضريب نفوذ موثر و انرژي فعال‏ سازي

پيش ‏تيمار آبگيري اسمزي در فرآيند خشك‏ كردن با هواي گرم با هدف بهبود ويژگي‏هاي تغذيه‌اي، حسي و كيفي محصول نهايي خشك‏ شده به كار مي‌رود. در تحقيق حاضر، پيش‏ تيمار آبگيري اسمزي برش‏هاي به و سپس خشك‏ كردن آن با استفاده از هواي گرم انجام شد. آبگيري اسمزي در غلظت‏ هاي 40، 45 و 50 % (w/w) ساكاروز و دماي خشك كردن با هواي گرم 40، 50 و C° ۶۰ صورت پذيرفت. نسبت نمونه به محلول اسمزي 1:10 و دماي محلول اسمزي C° 30 در نظر گرفته شد. مدل‏ سازي رياضي با استفاده از مدل‏ هاي نيوتن، پيج، هندرسون و پابيس اصلاح ‏شده، نفوذ فيك ساده‏ شده، معادله دوم پيج اصلاح‏ شده، دوجمله‏اي نمايي، ونگ و سينگ، آغباشلو و لجستيك بررسي گرديد. برازش داده‏ هاي تجربي با مدل‏ ها به منظور تعيين مدل بهينه جهت توصيف فرايند خشك‏ كردن، تعيين ضريب نفوذ و انرژي فعال ‏سازي انجام شد. زمان خشك‏ كردن براي نمونه‏ هاي تيمار نشده در دماي 40، 50 و C° ۶۰ به ترتيب برابر با 1.527±509.671، 1.732±491 و 0.707±459 min بود. همچنين، براي نمونه‏ ها با پيش ‏تيمار آبگيري اسمزي، زمان خشك‏ كردن در دماهاي تحت بررسي خشك‏كردن با هوا با افزايش غلظت ساكاروز در محلول اسمزي كاهش يافت. مدل پيج به عنوان بهترين مدل جهت توصيف سينتيك انتقال جرم طي خشك‏ كردن به تعيين گرديد. غلظت محلول اسمزي ۵۰% و دماي °C۶۰ منجر به ضريب نفوذ موثر (m2/s) 10^-10×2/817 و زمان خشك‏كردن 1.413±286 min شد. علاوه‏ براين، ضريب نفوذ موثر با افزايش دماي خشك‏كردن افزايش يافت. غلظت محلول اسمزي نيز با انرژي فعال ‏سازي رابطه عكس داشت. ارزيابي حسي نشان داد افزايش غلظت محلول اسمزي منجر به افزايش امتياز پذيرش كلي گرديد.