تبيين جامعه شناختي ظهور گفتمان سياسي هيات هاي مذهبي ايران دهه 1340

به رغم مخالفت گفتمان پهلوي با مذهب و نيروهاي مذهبي، انديشۀ سياسي مذهبي جديدي در دهه 1340 ظهور يافت كه ميتوان آن را گفتمان سياسي مذهبي ناميد.هـدف اين پـژوهش بررسي شرايط ظهور گفتمان سياسي مذهبي(گفتمان سياسي هيات هاي مذهبي) . چه شرايط تاريخي زمينه ساز شكل گيري اين گفتمان جديد در فضاي فرهنگي ايران شد؟ چه عواملي (چه كساني) منابع و فضاي اجتماعي لازم براي توليد اين گفتمان را فراهم آوردند؟ چه عواملي قلمرو گفتماني و محتواي آن را تعيين نمودند؟ محقق پس از طرح يك مدل نظري تركيبي، به بررسي دقيق تحولات اجتماعي و فرهنگي ايران در دوره زماني مورد نظر پرداخته و مي‌كوشد نشان دهد كه اگرچه «بوجود‌آمدن بحران در نظم اخلاقي جامعه»، «بسيج منابع» و «شكل‌گيري زنجيره‌هاي تعامل» براي شكل‌گيري فرآيند توليد ايدئولوژي ضروري است، قلمرو گفتماني و محتواي ايدئولوژي‌ها تحت تأثير عواملي همچون افق اجتماعي ايدئولوژي و ماهيت گفتمان‌هاي رقيب موجود در بافت گفتماني جامعه تعيين مي شود. در نهايت، محقق به بحث درباره دلالت‌هاي اين پژوهش براي شناخت رابطه ميان ايدئولوژي و ساختار اجتماعي مي‌پردازد. واژگان كليدي: فرهنگ، ايدئولوژي، گفتمان، توليد گفتمان،گفتمان سياسي هيات هاي مذهبي،نظم اخلاقي، توليدگر فرهنگ، بسيج منابع، قلمرو گفتماني، محتواي گفتمان.