آزمون مدل ساختاري عملكرد مديران باشگاه‌هاي ورزشي بر مبناي بازاريابي كارآفرينانه

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل بازاريابي كارآفرينانه با رويكرد يررسي ارتباط علّي ماهيّت باشگاه و گرايش به كارآفريني و بازار با عملكرد در مديران باشگاه‏هاي ورزشي شهر تهران بوده است. روش تحقيق حاضر توصيفي همبستگي است. جامعه آماري تحقيق، شامل1280 نفر از كليه آقايان و بانوان كه در سال 1394 در شهر تهران مدير باشگاه بودند، تشكيل شد. در اين تحقيق تعداد 700 پرسش­نامه به­صورت نمونه­گيري خوشه اي مرحله‌اي توزيع و 88 درصد پرسش­نامه‌ها قابل بررسي تشخيص داده شد. براي گردآوري داده‌ها از مقياس‌هاي استاندارد شدۀ بازاريابي كارآفرينانه بوچر و همكاران  (2008)، مقياس ماهيت باشگاه، خزايي (1392)، مقياس عملكرد فاضل (1391)، مقايس گرايش به بازار مقيمي و همكاران (1390) و گرايش به كارآفربني محمدي (1390) استفاده شد. آلفا كرونباخ براي پرسش­نامه‌ها به‌ترتيت 0.81، 0.92، 0.75، 0.70 و 0.72 گزارش شد. براي روايي صوري و محتوايي از نظر خبرگان و براي روايي سازه از تحليل عاملي تأييدي استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از مدل­يابي معادلات ساختاري  به روش حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم افزار Smart PLS استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد بين تمامي متغيرهاي مورد بحث با عملكرد سازماني، به جز گرايش به كارآفريني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين بين تمامي متغيرهاي مورد بحث با بازاريابي كارآفرينانه، بجز گرايش به بازار رابطه مثبت و معني‏داري وجود داشته است. همچنين شاخص برازش مدل  GOF=0.621 گزارش شد و مدل به عنوان مدلي قوي برازش گرديد.