ارزيابي احتمالاتي خسارات لرزه‌اي سازه هاي بتن آرمه شمال ايران با استفاده از منحني‌هاي شكنندگي

در اين مقاله منحني‌هاي شكنندگي سازه‌هاي بتني 3، 5 و 8 طبقه ي ايران بررسي شده است. سازه‌هايي كه در اين مقاله مورد ارزيابي قرار گرفتند، داراي سيستم قاب خمشي بتني با شكل پذيري متوسط مي باشند، كه طبق آيين‌نامه 2800 (ويرايش سوم) طراحي شدند. اين مدل ها به صورت 3 بعدي در نرم افزار OpenSEES تحت 20 ركورد دور از گسل آيين‌نامه  FEMA P695 ، كه هر يك از g1/0 تا g5/1 مقياس گرديدند، تحليل ديناميكي فزاينده شدند و منحني‌هاي IDA براي سه تيپ سازه مورد مطالعه ترسيم گرديد. سپس با استفاده از نرم افزار MATLAB و در نظر گرفتن توزيع احتمالاتي لوگنرمال احتمال شكست در هر سطح عملكرد محاسبه گرديد. سرانجام منحني‌هاي شكنندگي براي حداكثر تغييرمكان بين طبقه‌اي در سطوح مختلف PGA ترسيم شد. نتايج حاكي از آن است كه در مقايسه رفتار سازه با ارتفاع هاي متفاوت، مي توان گفت كه با افزايش ارتفاع، سازه زودتر وارد ناحيۀ غيرخطي شده و ظرفيت سازه كاهش مي يابد. به طور كلي با افزايش ارتفاع سازه، آسيب پذيري سازه‌ در چهار سطح خرابي مشخص شده (خرابي كم، متوسط، زياد و كامل) افزايش مي‌يابد ولي روند افزايش احتمال خرابي، كم و كم تر مي‌گردد.   احتمال خرابي كامل ساختمان در زلزله طرح (زلزله سطح خطر 1) نزديك به صفر و احتمال خرابي زياد نيز ناچيز مي باشد، كه با هدف طراحي آيين نامه 2800 كه حفظ ايمني جاني افراد و به حداقل رساندن تلفات جاني است، مطابقت دارد. در واقع سازه پايداري خود را بعد از زلزله سطح خطر 1 حفظ مي نمايد.