سرقت علمي: از پيشگيري تا تشخيص

زمينه و هدف: سرقت علمي يكي از سوءرفتارهاي پژوهشي است كه از ديرباز مورد نكوهش بوده است. جامعه علمي كه آگاهانه يا ناآگاهانه دچار آن بوده، مي بايست هرچه سريعتر علاجي براي آن بجويد. آگاهي رساني و تدوين برنامه هاي ساختارمند آموزشي در زمينه جلوگيري از سرقت علمي و توسعه نرم افزارهاي تشخيص و رديابي سرقت علمي از راهكارهاي موثر در مبارزه با اين سوء رفتار علمي مي باشد. از فوايد استفاده از اين نرم افزارهاي تشخيص مي توان به سرعت بخشي به فرايند داوري مقالات، تسهيل ارزيابي تكاليف درسي دانشجويان، رفع معضل فروش مقالات و پايان نامه ها اشاره كرد. روش: نوشتار حاضر با روشي مروري به مطالعه پديده سرقت علمي و راه هاي مبارزه با آن از دو جنبه اخلاق انتشار علمي و روش هاي تشخيص پرداخته است. نتيجه گيري: ضرورت پرداختن به آموزش جلوگيري از سرقت علمي امروزه بر كسي پوشيده نيست. توليد محتواهاي مناسب آموزشي، تدريس درس سرقت علمي و راه هاي پيشگيري از آن در دوران دانشجويي، گنجاندن برنامه عملي مجازات، نقش كتابداران و كتابخانه ها در امر آموزش مي تواند از راهكارهاي آموزشي باشد. توسعه روش هاي هوشمند تشخيص سرقت علمي و پياده سازي نرم افزارهاي رديابي از ديگر تمهيدات مبارزه با سرقت علمي به شمار مي رود.