رابطه علي متغيرهاي انگيزشي و عملكرد تحصيلي با ميانجي گري درك مفهومي در دانش آموزان پسر و دختر پايه هشتم

هدف از انجام پژوهش حاضر آزمايش رابطه علي متغيرهاي انگيزشي با عملكرد تحصيلي درس علوم تجربي با ميانجي گري درك مفهومي دانش آموزان پسر و دختر پايه هشتم شهر داراب بود. روش پژوهش همبستگي بوده است. به روش نمونه گيري تصادفي 390 نفر (194 دختر و 196 پسر) انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از سه پرسشنامه انگيزش تحصيلي هارتر، نگرش سنج تحصيلي و آزمون محقق ساخته درك مفهومي علوم تجربي، استفاده شد. در بخش توصيفي، از ميانگين، انحراف استاندارد و ضريب همبستگي و در بخش استباطي از روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه تمامي ضرايب مسير بين متغيرها، به جز مسير انگيزش بيروني به درك مفهومي از لحاظ آماري معني دار بودند. در اين مدل، رابطه انگيزش دروني، نگرش نسبت به علوم و انگيزش بيروني با عملكرد تحصيلي درس علوم تجربي مثبت و معني دار بود. همچنين رابطه انگيزش دروني و نگرش نسبت به علوم با درك مفهومي نيز مثبت و معني دار بود. رابطه متغير ميانجي درك مفهومي با عملكرد تحصيلي درس علوم تجربي مثبت و معني دار بود، اما رابطه انگيزش بيروني با درك مفهومي معني دار نبود. در مورد فرضيه هاي غير مستقيم نتايج نشان داد همه فرضيه هاي غير مستقيم به جز رابطه غير مستقيم انگيزش بيروني با عملكرد تحصيلي درس علوم تجربي از طريق درك مفهومي، مورد تأييد واقع شدند.