آموزش منظورشناسي زبان انگليسي با رويكرد اجتماعيفرهنگي

اين پژوهش تأثير روش تدريس با رويكرد اجتماعيفرهنگي را بر ارتقا دانش منظور‌شناسي زبان انگليسي در زبان‌آموزان ايراني، با تاكيد بر كنش گفتاري انتقاد‌كردن بررسي مي‌كند. شركت‌كنندگان دو كلاس 25 نفره از دانشجوي زبان انگليسي بودند (گروههاي ازمايش و كنترل). سعي بر آن شد كه در اين روش، زبان‌آموزان تحت اصول رويكرد اجتماعي فرهنگي عمل‌كنند يعني يادگيري حين انجام كارهاي مشاركتي. همچنين مهم‌ترين روشي كه در اين تحقيق استفاده شد اين بود كه از دانشجويان خواسته مي‌شد تا از تكاليف همديگر به صورت شفاهي انتقاد‌كنند. معلم هم آموزش فردي و خصوصي منطبق با نياز هر فرد را ارائه مي‌داد. ميزان يادگيري زبانآموزان از طريق پيش آزمون، پس آزمون هاي فوري و تاخيري بررسي شد. آزمونهاي استفاده شده، آزمون تكميل گفتمان و آزمون ايفاي نقش بودند . اطلاعات جمع اوري شده و به كمك آزمون تي تحليل شدند. نتابج نشان داد كه دانش منظور‌شناسي زبان‌آموزان در گروه آزمايش به طور معناداري بهبود پيدا كرد و آنها خيلي بهتر از گروه كنترل عمل‌كردند كه نشان دهنده‌ي تأثير فوق العاده عالي اين روش تدريس بود . سپس از طريق مصاحبه با شركت‌كنندگان، محققان به احساسات مثبت آنها در طي آموزش تحت اين روش پي بردند (سطوح بالاي هيجان و انگيزه، اضطراب كم، اوقات خوش، واضح بودن دستورالعملها و توضيحات) كه خود سندي بر تأثيرات مثبت اين روش است.