تبيين ابعاد بخشش خيرخواهانه از منظر ديني و بررسي وضعيت موجود

كمك به محرومين، پاسخ به نياز دروني انسان است؛ اگر چه شدت و قوت ميل دروني به خوبي كردن، در همه افراد يكي نيست. علاوه بر اين، دستگيري از نيازمندان به‌عنوان يك وظيفه و امر ديني در متون نقلي به‌شدت مورد تأكيد قرار گرفته است. آنچه كه در جامعه اسلامي بايد ترويج شود، بخشش داوطلبانه با مختصات ديني و قرآني آن است. اگر رفتار بخشش داوطلبانه منطبق بر چارچوب ديني نباشد، نه‌تنها از اجر معنوي برخوردار نيست، بلكه آسيب‌هاي ديگري نيز با خود به‌همراه خواهد داشت. در اين پژوهش با توجه به ضرورت انطباق كمك‌هاي داوطلبانه با مختصات ديني و لزوم ارائه برنامه‌هاي اصلاحي در اين خصوص، پس از بررسي آيات قرآن در موضوع انفاق، مهم‌ترين مختصات و بايسته‌ها در بخشش داوطلبانه استخراج و دسته‌بندي شدند. در ادامه براي سنجش وضعيت موجود 474 نفر از پنج ناحيه مختلف شهر تهران به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. نتايج بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه در برخي از ويژگي‌ها، رفتار حاضر انطباق زيادي با رفتار مطلوب دارد و در برخي ويژگي‌ها نيازمند به كار فرهنگي براي اصلاح و يا بهبود هستيم.