تبيين نابرابري هاي نظام آموزشي در توزيع فرصت ها؛ مورد مطالعه: استان خراسان جنوبي

پژوهش حاضر با هدف تحليل نابرابري هاي آموزشي در شهرستان هاي استان خراسان جنوبي انجام گرديد. اين مطالعه به لحاظ ماهيت يك پژوهش كاربردي و از منظر روش شناسي در زمره تحقيقات توصيفي تحليلي قرار مي گيرد. شيوه گردآوري اطلاعات از نوع كتابخانه ايي و ابزار جمع آوري داده ها با توجه به اهداف پژوهش، مبتني بر ابزارهاي استاندارد شده در قالب جداول و فرم هاي رايج سرشماري عمومي نفوس و مسكن (بويژه سالنامه  آماري سال 1393 استان خراسان جنوبي) بوده است. شايان ذكر است كه جامعه آماري پژوهش 11 شهرستان  واقع در استان خراسان جنوبي بوده است كه جهت سنجش سطح توسعه آموزشي، 26 مؤلفه در قالب شاخص هاي آموزشي، از آمارنامه رسمي استان استخراج و با استفاده از روش تاپسيس فازي و تحليل مؤلفه هاي اصلي مورد بررسي قرار گرفتند. تحليل يافته هاي پژوهش ضمن تأييد وجود شكاف عميق در توزيع و تخصيص فرصت هاي آموزشي بين شهرستان هاي استان خراسان جنوبي، حاكي از آن است كه در مجموع شاخص ها، شهرستان  بيرجند با ضريب 0.32 داراي بالاترين سطح توسعه يافتگي و شهرستان نهبندان با ضريب 0.15 داراي كمترين ميزان توسعه يافتگي به لحاظ آموزشي بوده اند. نتايج سطح بندي شهرستان ها نيز نشان داد به لحاظ ميزان توسعه آموزشي، يك محروميت كلي بر فضاي استان خراسان جنوبي حكم فرماست.