رابطه سرمايه اجتماعي با ارتقاي سلامت شهروندان شهر مشهد

سلامت، به عنوان يكي از شاخص هاي اصلي توسعه يافتگي جوامع و حقوق جهاني بشر، از موارد مورد تأكيد اكثر كشورهاست. يكي از عواملي كه بر سلامت اعضاي جامعه مؤثر است، سرمايه اجتماعي است. از اين رو، هدف اصلي اين مقاله، بررسي رابطه سرمايه اجتماعي با سلامت شهروندان جامعه ي مورد بررسي است. جامعه آماري اين تحقيق شهروندان سي سال و بالاتر شهر مشهد بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي تعداد 384 نفر از آنها انتخاب شدند. جهت انجام تحقيق و گردآوري داده ها نيز از روش پيمايش و ابزار پرسشنامه استاندارد سلامت SF36 و پرسشنامه محقق ساخته سرمايه اجتماعي استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان داد افراد شاغل در مقايسه با غيرشاغلين و مردان در مقايسه با زنان، از ميانگين نمره سلامت بالاتري برخوردار بوده اند. هم چنين ميزان همبستگي بين سرمايه اجتماعي و سلامت برابر با 0.618 بود. در مورد ابعاد سرمايه اجتماعي نيز نتايج بيانگر آن است كه هنجار اجتماعي داراي بيشترين ضريب همبستگي (0.603) با سلامت است و در اولويت هاي بعدي نيز به ترتيب متغيرهاي شبكه اجتماعي و اعتماد اجتماعي قرار دارند. نتايج مدل معادلات ساختاري تحقيق نشان داد كه29% از تغييرات متغير وابسته (سلامت)، توسط ابعاد سرمايه اجتماعي تبيين مي شود.