چارچوب مفهومي براي بررسي و ارزيابي شهرك‌هاي صنعتي ايران

اين پژوهش بر آن است تا ضمن ارزيابي وضعيت موجو د شهرك هاي صنعتي در كشور، عوامل تاثيرگذار بر موفقي ت شهرك هاي صنعتي را ارائه نمايد . سوال اصلي تعيين عوامل كليدي تاثيرگذار بر موفقيت شهرك هاي صنعتي است. با انجام يك كار مطالعاتي و كتابخانه اي، چارچوب مفهومي براي ارزيابي اين عوامل موفقيت طراحي و به مديران، پژوهشگران و سياست گذاران توسعه صنعتي كشور عرضه مي شود. روش پژوهش از نوع توصيفي است كه با بررسي ادبيات نظري، استخراج مولفه ها و شاخص هاي كلي و همچنين انجام مصاحبه نيمه ساختار يافته و تحليل محتوي، نسبت به تدوين و ارائه چارچوب مفهومي انجام مي گيرد. تجربه شهرك هاي صنعتي كشور، نقش دولت در حمايت از بنگاه هاي كوچك و متوسط صنعتي و سپس سازمان صنايع كوچك و شهرك هاي صنعتي مورد بررسي قرار مي گيرد. پس از آن آمار و اطلاعات وضعيت موجود شهرك هاي صنعتي و نواحي كشور(از نظر تعداد، مساحت زمينه اي تحت پوشش، امكانات زيربنايي، قراردادهاي منعقد شده و واحدهاي به بهره برداري رسيده تا پايان سال 1395 ) ارائه مي شود. براي تحليل محيط بيروني از الگوي تحليلي PESTEL استفاده مي شود. يافته ها عبارت از ارائه چارچوب مفهومي بومي متشكل از عوامل كلان محيطي تاثيرگذار بر بنگاه ها كه با استفاده از ابزارهاي تحليلي ترسيم و خلاصه اي از نيروهاي محرك تاثيرگذار بر يك بنگاه، بنگاه هاي يك صنعت يا تمام اقتصاد در محيط كلان مشخص مي شود.