احساس امنيت اجتماعي و عوامل مرتبط با آن در بين زنان شاغل در شهرداري ساري

احساس امنيت اجتماعي يكي از شاخص‌هاي پيشرفت يك جامعه است كه بدون آن جامعه دچار نوعي بي‌ثباتي شده و بهره‌وري افراد را پايين مي‌آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسي احساس امنيت اجتماعي و عوامل مرتبط با آن در بين زنان شاغل در شهرداري ساري انجام پذيرفته است. روش تحقيق از نوع پيمايش و تبييني است و داده‌ها با تكنيك پرسشنامه جمع‌آوري شدند. جامعۀ آماري پژوهش 1900 نفر از زنان شاغل در شهرداري ساري هستند كه براساس جدول نمونه‌گيري استاندارد مورگان، 320 نفر به ‌عنوان نمونه و با روش تصادفي ساده انتخاب‌ شده‌اند. ابزار گردآوري اطلاعات از روايي لازم (اعتبار صوري و محتوايي) برخوردار بوده و آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه 0.83 بوده است. در تحقيق حاضر از نرم‌افزارSPSS23 براي سنجش روابط علي-همبستگي و از انواع آزمون‌هاي آمار استنباطي پارامتريك همچون ضرايب همبستگي پيرسون، اسپيرمن و رگرسيون چند متغيره با توجه به نرمال بودن داده‌ها استفاده‌ شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه بين سن، احساس محروميت نسبي با احساس امنيت اجتماعي رابطۀ معنا داري وجود ندارد؛ در حالي كه بين احساس همبستگي اجتماعي، احساس مشاركت اجتماعي، احساس بيگانگي اجتماعي، اعتماد اجتماعي، گرايش ديني و احساس امنيت اجتماعي رابطۀ مستقيم و معنا داري وجود دارد؛ يعني با افزايش اين متغيرها ميزان احساس امنيت بيشتر مي‌شود و برعكس. همچنين، نتايج حاصل از رگرسيون نشان مي‌دهد كه اعتماد اجتماعي بيش‌ترين تأثير را بر ميزان احساس امنيت زنان دارد.