ديپلماسي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در عراق و پيامدهاي امنيتي آن (موردمطالعه: معاودين)

مقدمه: در سال‌هاي اخير قدرت سخت تا حدود زيادي وجه اعتباري خويش را از دست داده و رويكردهاي نرم‌افزاري از اهميت بيشتري برخوردار شده‌اند. در اين فضا، كشورها در حوزه سياست خارجي خود با اقتضائات نوظهوري مواجهه شده‌اند كه ازجمله آن‌ها مي‌توان به اضافه گشتن رُكن چهارم ديپلماسي (فرهنگي) به اركان سه‌گانه قبلي (سياسي، اقتصادي و امنيتي) اشاره نمود. اين مقاله باهدف واكاوي نقش و جايگاه معاودين در ديپلماسي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در عراق صورت پذيرفته است و از اين رهگذر، مي‌كوشد پيامدهاي امنيتي آن را شناسايي و تبيين نمايد. lt;br / gt; روش: روش پژوهش در اين مقاله، كيفي از نوع توصيفي تحليلي و نوع پژوهش، كاربردي است. داده‌ها نيز با استفاده از ابزار فيش‌برداري گردآوري شده‌اند. بدين معنا، موضوع پژوهش ازنظر روش از آغاز تا انتها متكي بر يافته‌هاي تحقيق كتابخانه‌اي است. lt;br / gt; يافته‌ها: در چارچوب نظريه اشاعه مي‌توان معاودين را به‌عنوان مأموران تغيير و رهبران افكار در نظر گرفت كه ازنظرگاه تاريخي در سه بازه زماني از عراق اخراج شده و در ايران سكني گزيده‌اند. ياري جُستن از ظرفيت‌ها و پتانسيل‌هاي بالقوه و بالفعل ايشان در ديپلماسي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در عراق مي‌تواند مبناي روابطي معنادار و دامنه‌دار ميان دو كشور را بر پا كند كه منتجش، به‌وضوح بر سپهر امنيت ملي كشور سايه خواهد افكند. lt;br / gt; نتيجه‌گيري: نقش‌آفريني معاودين در چارچوب ديپلماسي فرهنگي ج.ا.ايران در عراق از يك‌سو، موجب رفع سوءتفاهم‌ها و سوءبرداشت‌ها ميان دو كشور شده، ستيزش و منازعه ميان آن‌ها را كاهش مي‌دهد؛ از سويي ديگر، از طريق موجه ساختن سياست‌ها و اقدامات جمهوري اسلامي در عراق به تأمين منافع مشترك كمك مي‌نمايد. lt;br / gt;