الگوي معماري شده منابع انساني در سازمان‌هاي انتظامي با تأكيد بر تعادل كار و زندگي

مقدمه: رويكرد سنتي طراحي شغل در سازمان‌ها پاسخ‌گوي نيازهاي سازمان‌هاي امروزي نبوده و در رويكرد جديد با عنوان معماري منابع انساني، اصالت به‌جاي شغل به منابع انساني داده شده است. در اين پژوهش سعي شده تا منابع انساني ناجا با استفاده از الگوي معماري منابع انساني اسنل و لپاك (2007) معماري شده و تركيب‌هاي مطلوب برنامه‌هاي تعادل براي آن‌ها تعريف شود.روش: اين پژوهش از حيث هدف، كاربردي و از حيث روش اجرا، توصيفي از نوع پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كاركنان نيروي انتظامي است كه ازاين‌بين، 400 نفر به روش خوشه‌اي طبقه‌اي انتخاب شده‌اند. روش گردآوري داده و اطلاعات در اين پژوهش كتابخانه‌اي و ميداني با ابزار پرسشنامه مي‌باشد.يافته‌ها: پس از معماري كاركنان موردمطالعه بر اساس الگوي معماري منابع انساني با ويژگي‌هاي منحصربه‌فردي و ارزش راهبردي، يافته‌ها نشان مي‌دهد كه كاركنان صف از ارزش راهبردي و منحصربه‌فردي بالاتري نسبت به كاركنان ستاد برخوردار هستند.نتيجه‌گيري: بر اساس الگوي معماري شده منابع انساني ناجا، اكثريت كاركنان از منحصربه‌فردي و ارزش راهبردي بالاتر از ميانگين برخوردار هستند كه اين ميانگين در كاركنان صف بالاتر است؛ بنابراين به دليل اين ويژگي‌ها جايگزيني اين كاركنان براي سازمان با هزينه‌هاي فراواني مواجه بوده و به دليل نقش پررنگ و ويژه كاركنان صف در ايجاد نظم و امنيت داخلي، اجراي برنامه‌هاي پرهزينه و راهبردي تعادل كار و زندگي براي اين كاركنان از اهميت زيادي برخوردار است.