ارزيابي تأثير دسترسي‌ها بر عملكرد و ايمني راه‌هاي بين‌شهري

امروزه يكي از معضلات اساسي شبكه راه­هاي كشور، وجود دسترسي­هاي غير ايمن فراوان است. با افزايش تعداد دسترسي‌ها، پتانسيل تصادف، تأخير، زمان سفر و تراكم افزايش يافته و از درجه عملكردي و ظرفيت راه­ها كاسته مي‌شود. در اين پژوهش، تأثير تراكم دسترسي بر ايمني و عملكرد راه­ها در دو شاخه­ جداگانه بررسي شده است. بر همين اساس، ابتدا در بخش تأثير ايمني، اطلاعات تصادفات سه محور از استان آذربايجان شرقي براي سال­هاي 92، 93 و 94 جمع­آوري شد. سپس بررسي تأثير تراكم دسترسي بر نرخ تصادفات در محورهاي مذكور به‌طور جداگانه انجام شده و با استفاده از مدلسازي بين متغيرها، رابطه بين آن‌ها بررسي شد. مهم­ترين نتيجه در اين بخش، وجود سطح معناداري بين تراكم دسترسي در مسير بزرگراهي و دوخطه جدا نشده (ارتباط مستقيم بين دو پارامتر) و عدم ارتباط بين اين دو پارامتر در مسير آزادراهي مي­باشد. با توجه به دخيل بودن ديگر عوامل در ورودي شهرها، قطعات نزديك ورودي شهرها از تحليل موردنظر حذف شده­اند. سپس در بخش تأثير عملكردي، اثر دسترسي‌ها بر تأخير، زمان سفر، سرعت و تراكم شبكه در طول 87 كيلومتر از جاده تبريز اهر بررسي شد. در اين بخش براي شبيه‌سازي از چهار سناريوي ترافيكي مختلف در حالت­هاي مختلف دسترسي‌ها و نوع ميانه، استفاده شد. نتايج به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه ادغام كردن دو دسترسي پرحجم در يك مسير مستقيم، عملكرد ترافيك را بهبود بخشيده است. همچنين تبديل مسير دوخطه به چهار خطه باعث كاهش تأخير، زمان سفر و تراكم مي‌شود.