تحليل جامع روش‌هاي شناسايي نقاط پرتصادف براساس مطالعه ميداني

باوجود اهميت استفاده مؤثر روش‌هاي شناسايي نقاط پرتصادف (HSID)، فقط تعداد كمي از مطالعات، عملكرد روش‌هاي متعدد را در جهان ارزيابي كرده‌اند و در كشور ايران نيز تحقيق جامعي در اين زمينه صورت نگرفته است. همچنين هيچ­گونه تحقيقاتي در زمينه تعيين ضرايب اهميت آزمون­هاي ارزيابي در جهان صورت نگرفته است. در ‌اين تحقيق هشت روش معمول  شناسايي نقاط پرتصادف (شامل فراواني تصادف (AF)، شاخص همسنگ خسارت مالي (EPDO) براساس ضرايب پيارك و براساس ضرايب كشور كره­جنوبي، مقدار P (مورد تأييد وزارت راه­وشهرسازي)، نرخ تصادف (AR)، معيار تركيبي، تجربي بايس (EB)، و مبتني بر خطر اجتماعي)، براساس هفت معيار ارزيابي كمي شامل (آزمون سازگاري مكان، آزمون سازگاري روش، آزمون اختلاف رتبه­بندي كلي، آزمون امتياز كلي، آزمون شناسايي كاذب، آزمون حساسيت و آزمون دقت) مقايسه شده‌اند. براي ارزيابي در مطالعات ميداني، از داده‌هاي تصادفات سه ساله محور جيرفتكرمان  استفاده شد و نيز از تكنيك روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) براي تعيين ضرايب اهميت آزمون­هاي ارزيابي استفاده شده است. از نتايج مبتني بر روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) مشخص شد كه آزمون اختلاف رتبه­بندي كلي نسبت به ساير آزمون­ها بهترين عملكرد را در شناسايي quot;بهترين روش شناسايي نقاط پرتصادف quot; داراست. آزمون‌هاي ارزيابي كمي نشان دادند كه روش تجربي بايس، سازگارترين روش براي شناسايي مكان­هاي پرتصادف مي‌باشد و روش‌هاي فراواني تصادف و نرخ تصادف و معيار تركيبي پس از روش تجربي بايس به علت شناسايي نقاط پرتصادف مشابه، نتايج ارزيابي برابر با همي دارند. به دنبال ‌اين روش‌ها، به ترتيب روش‌هاي مقدار P، شاخص همسنگ خسارت مالي براساس ضرايب پيارك، مبتني بر خطر اجتماعي و شاخص همسنگ خسارت مالي براساس ضرايب كشور كره­جنوبي قرار دارند. نتايج نشان مي­دهد كه روش شاخص همسنگ خسارت مالي براساس ضرايب كشور كره­جنوبي ضعيف­ترين عملكرد را ميان تمامي روش‌هاي شناسايي نقاط پرتصادف دارا مي‌باشد. البته بايد توجه كرد كه نتايج براساس داده‌هاي ‌يكي از محورهاي كشور ‌ايران بودند و عملكرد نسبي ‌اين روش‌هاي شناسايي نقاط پرتصادف ممكن است وقتي‌كه از ساير داده‌هاي تصادف استفاده شود، تغيير كند؛ بااين‌وجود، نتايج با‌ يافته­هاي قبلي تا حدود بالايي سازگار مي­باشند.