تعيين عدد سازه‌اي موثر روسازي بر اساس شاخص ناهمواري و خرابي سطحي با استفاده از مدل‌هاي رگرسيون و شبكه عصبي

اطلاع از وضعيت سازه­اي روسازي مي­تواند نقش موثري در پياده­سازي و اجراي يك سيستم مديريت روسازي كارآمد داشته باشد. تعيين عدد سازه­اي موثر مي­تواند در طراحي، بهسازي و تعمير و نگهداري، تعيين مقاطع همگن و پيش­بيني خرابي روسازي و شناسايي مقاطع نيازمند به آزمايش­هاي تكميلي ميداني مد نظر قرار­گيرد. يكي از رايج ترين روش­هاي محاسبه عدد سازه­اي، استفاده از روش­هاي غير مخرب با استفاده از دستگاه افت و خيز سنج لرزه­اي (FWD) مي­باشد. ليكن هزينه انجام تست­هاي ميداني، نياز به كنترل ترافيك و محدوديت در سرعت انجام كار، از مواردي مهمي است كه استفاده از دستگاه FWD را در سطح پروژه و به ويژه در سطح شبكه با محدوديت مواجه ساخته است. در اين مقاله تلاش مي­گردد در راستاي توسعه روش­هاي موجود، با استفاده از روش­هاي سريع و نسبتاً اقتصادي، عدد سازه­اي موثر روسازي را با تركيب شاخص ناهمواري و خرابي سطحي تعيين نمود. بدين منظور 52 كيلومتر از راه­هاي شرياني استان كرمانشاه و ايلام با مشخصات مختلفي چون ترافيك، عمر روسازي، ضخامت لايه هاي روسازي و انواع خرابي مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، از دستگاه FWD جهت محاسبه افت و خيز در هر مقطع، از دستگاه­RSP جهت برداشت ناهمواري (IRI)و از دستگاه RD3VV و بازديد چشمي جهت بررسي خرابي­هاي سطحي و تعيين شاخصارزيابي سطح روسازي (PASER)استفاده شد. به منظور برآورد عدد سازه­اي موثر، دو شاخص ناهمواري و PASER به عنوان متغيرهاي ورودي در مدلسازي در نظر گرفته شدند. جهت مدلسازي از مدل­هاي رگرسيون تواني، خطي چند جمله­اي و شبكه عصبي با معماري مختلف استفاده گرديد. نتايج حاصل از مدل پيشنهادي نشان مي­دهد كه       مي­توان عدد سازه­اي را با دقت بالا و خطاي كم تعيين نمود. همچنين يافته­هاي اين مقاله، بر برتري و توانايي نسبي استفاده از مدل­هاي شبكه عصبي در مقايسه با ديگر مدل­هاي رگرسيون دلالت دارد.