بررسي توسعة فرهنگي ارتباطات طي سال‌هاي 82 الي 92 برحسب سند چشم‌انداز بيست‌ساله

Study of Cultural Development of Communication

در اين مقاله؛ مسئلة اساسي، شناسايي مباحث سازماني و فرهنگي توسعة ارتباطات در ايران است و پرسش اساسي آن اينكه آيا اهداف فرهنگي سند چشم‌اندازطي سال‌هاي 82 الي92 محقق شده است؟ براي بررسي اين امر به ارزيابي گزارش‌هاي رسمي توسعة ارتباطات پرداخته شد و با استفاده از روش كيفي با 13 تن از متخصصان ارتباطات و توسعه، مصاحبه و نتايج آن در قالب جداول موضوعي و آماري استخراج شد كه 39% آنان كاهش هزينه‌ها و تسريع در برقراري ارتباط را مهمترين مزيت اين توسعه برشمردند و54% عدم شناخت نيازها از سوي مسئولان را عامل توسعه‌نيافتگي قلمداد كردند. 46 % معتقدند تعامل مناسبي بين نهادهاي مرتبط وجود ندارد، 77% توسعة آموزشي اين حوزه را بدون برنامه و غيرعملياتي دانستند و 100% آنان توسعة كمي را بيشتر از توسعة كيفي ارزيابي كردند. در اين سال‌ها برخي از شاخصه ها رشد خوبي داشته، اما در مواردي چون تعداد كتاب‌هاي منتشرشده، مجوز نشريات، انحصاري‌ماندن صدا و سيما و وجود مراكز دولتي متعدد و غيرهماهنگ، موفق نبوده ايم و با دورنماي ذكرشده در سند فاصلة زيادي وجود دارد.

The basic question of this article is to identify the organizational and cultural issues in the development of communication and its fundamental question is whether 82 to 92 years Scholar document cultural objectives have been achieved or not? The advantage of this development and 54 percent pointed to a lack of understanding of the needs of the authorities claiming that underdevelopment. Meanwhile, 46% believe there is no appropriate interaction between institutions, 77 percent of the development of the field and 100% of haphazard and non knew little development to further the development of the qualitative assessment. In the years of good growth, but in cases such as the number of books published, licensed publications, numerous governmental and non-synchronized Exclusive stay IRIB and centers have not been successful and there is the prospect of the distance stated in the document