مشخصه‌هاي روان‌سنجي مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف آزمون مشخصه‌هاي روان‌سنجي مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي (TEME؛ ناروائز، وايديچ، ترنر و كميلكو، 2008) انجام شد. در مطالعه همبستگي حاضر، 200 معلم (100 مرد و 100 زن) به مقياس كارآمدي معلمان براي آموزش اخلاقي و نسخه كوتاه ابزار نيرومندي‌هاي منشي (SECS؛ فرنهام و لستر، 2012) پاسخ دادند. در اين مطالعه، به منظور تعيين روايي عاملي و پايايي نسخه كوتاه ابزار مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي دانش‌آموزان به ترتيب از روش‌هاي آماري تحليل عاملي تأييدي و ضرايب همساني دروني استفاده شد. همچنين، به منظور مطالعه روايي هم‌زمان مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي دانش‌آموزان، ضريب همبستگي بين مقياس‌هاي ابزار كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي با نيرومندي‌هاي منشي گزارش شد. نتايج تحليل عاملي تاييدي مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي بر پايه نرم‌افزار AMOS نشان داد كه در نمونه معلمان ايراني ساختار دوعاملي مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي دانش‌آموزان مشتمل بر دو زيرمقياس مثبت بودن معلم و فعاليت‌هاي آموزشي با داده‌ها برازش قابل قبولي دارد. نتايج مربوط به همبستگي بين زيرمقياس‌هاي كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي دانش‌آموزان با نيرومندي‌هاي منشي معلمان به طور تجربي از روايي هم‌زمان نسخه مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي دانش‌آموزان حمايت كرد. ضرايب همساني دروني دو زيرمقياس مثبت بودن معلم و فعاليت‌هاي آموزشي به ترتيب برابر با 0.80 و 0.81 به دست آمد. در مجموع، نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه مقياس كارآمدي معلم براي آموزش اخلاقي دانش‌آموزان براي سنجش باور معلم درباره توانايي خود براي بهبود و اثرگذاري بر رفتار و منش اخلاقي دانش‌آموزان در گروه نمونه معلمان ايراني، ابزاري روا و پايا است.