تفسير: هرمنيوتيك چيست؟

Interpretation: What's Hermeneutics

هرمنوتيك، به‌عنوان نظريه تفسير، ابتداً در رابطه با تفسير متن ديني و در بستري پروتستان مطرح شد: اينكه تفسير متن ديني چيست و آيا هر تفسيري از متن مقدس را مي‌توان پذيرفت؟ اما ورود نظريه هرمنوتيك به علوم انساني و اجتماعي پرحاشيه و دامنه‌دار بوده است. از سويي عده‌اي معتقدند كه هرمنوتيك به نسبي‌گرايي منجر شده است كه هر تفسيري را موجه مي‌شمرد. از سوي ديگر هرمنوتيك به غير تئوريك بودن متهم شده است كه بر چارچوب خاصي استوار نيست. گادامر به‌عنوان يكي از شاگردان اصلي هايدگر، يكي از اصلي‌ترين چهره‌هاي مهم هرمنوتيك در قرن بيستم بوده است كه به مسئله فهم پرداخته است: سؤال اصلي گادامر اين است كه فهم يك متن و يا فهم ديگري چيست و در فرايند فهم چه اتفاقي روي مي‌دهد؟ آيا مي‌توان از ايده معناي عيني متن دفاع كرد؟ مقاله همچنين به نزاعي كه ميان گادامر و هابرماس دربارۀ ايدآل نقد روشنگري وجود دارد مي-پردازد و پاسخ گادامر به اتهام نسبي‌گرايي را به‌تفصيل بيان مي‌كند: اينكه آگاهي به محدوديت‌ها در فهم لزوماً به نسبي‌گرايي منجر نخواهد شد. در قسمت پاياني مقاله مسئله فهم ديگري مطرح مي‌شود. نويسنده استدلال مي‌كند كه فهم ديگري به نظريه وابسته نيست فهم اساساً يك موضوع نظري نيست. فهم با بردباري و از زندگي با ديگران ناشي مي‌شود.

Hermeneutics is the theory of interpretation: what it is to interpret a text and how that interpretation may be valid. Hermeneutics was first introduced in a religious context, i.e. the discussion of the possible methods of achieving a correct interpretation of the Bible. But the introduction of hermeneutics into the human sciences has entailed controversies: It has been accused of relativism and not relying on a solid theoretical foundation. Gadamer, as one of the leading protégés of Martin Heidegger, has been very influential in the development of hermeneutics theory in the 20th century. His arguments mainly center around the question of understanding: What happens when we understand a text or another person? Is the idea of an objective meaning a defensible argument? Gadamer argues that texts do not have objective meanings but that does not necessarily mean that we should embrace relativism. The article then considers the argument between Habermas and Gadamer concerning the Enlightenment ideal of critique. The final section of the text takes into the account the idea of understanding another person, saying that requires not theory but spending time with another person. The writer argues that true understanding cannot come through theories alone but entails a living alongside one another for a long period of time