نگاهي تحليلي بر حماسه هاي صفي الدين حلِّي

Analytical view on the Epics of Safî al-dîn Al-Hillî

عبدالعزيز بن سرايا الحلّي ملقب به صفي الدين از شاعران بزرگ شيعي قرن هفتم است كه در انواع قالب هاي شعري طبع آزمايي كرده است. از ويژگي هاي شعري او، رواني لفظ و زيبايي سبك است. او بعد از بوصيري، اولين كسي است كه در بديع شعر سروده و آن را در قالب يك فن در آورده است. حماسه هاي او شهرت بسيار دارد. علت كثرت اشعار حماسي در ديوان شاعر و شهرت آن، روحيه ­ي جنگاوري وي و نيز مرگ مظلومانه ­ي دايي ­اش بوده است. محور اصلي اين حماسه ها، فخر به خود و قومش است. وي در حماسه ها و فخرياتش سخت تحت تأثير متنبي است و در ساير مضامين نيز از شاعران گذشته تقليد كرده ‌است. مي­توان گفت حماسه ها و فخريات شاعر از يكديگر تفكيك ناپذير است. شاعر در حماسه هاي خود از آيات و قصه هاي قرآني بهره برده و تا حد زيادي مسائل مختلف جامعه ­ي آن روزگار را در شعر خود به تصوير كشيده است. اين مقاله به بررسي و كنكاش در بخشي از ديوان او يعني حماسه‌ها پرداخته‌است

Abd al-aziz Ibn Saraya Al-Hillî so-called “Safî al-Din” is one of the great Shiite poets in the seventh century. After Busirî, he was the first poem who composed in Embellishments and has made it as a technique. Some features of his poetry are eloquence and beauty of style. He has experienced various forms of poetry and his epics are of good fame. Cause of multiplicity of epic poems in his poetical works is his warlike spirit and his uncle’s death. The main axis of these epics is his glory in himself and his people. He is hardly influenced by Mutanabbî in his Epics and Boasting Poems and in other subjects has imitated of past poets. It can be said that poet’s Epics and Boasting Poems are inseparable. The poet, in his epics, employed Quranic tales and verses. He has largely show different facts of his days in his poetry.
This article is concerned to study in a part of his court.