تأثير آموزش خودنظم‌بخشي خواندن و درك‌مطلب به زبان‌آموزان سطوح پيشرفته و متوسط بر نگرش آنان به خواندن در انگليسي به‌عنوان زبان خارجي: اجراي يك مدل يادگيري خودنظم‌يافته

توانايي تنظيم  و كنترل افكار، رفتار، انگيزه‌ها و اعمال براي رسيدن به اهداف خودنظم‌بخشي نام‌ دارد، و يادگيري خودنظم‌يافته متضمن برنامه‌ها و رفتارهايي استراتژيك براي تحقق اهداف يادگيري است. اين پژوهش درصدد پاسخ به اين سؤال است كه آيا‌ آموزش مدل يادگيري خودنظم‌يافته  زيمزمن  و مويلان به  گروهي از دانش‌آموزان ايراني بر نگرش آنان به خواندن در انگليسي به‌عنوان زبان خارجي تأثير مثبت دارد. ديگر هدف آن عبارت‌‌است از اين‌كه آيا سطح مهارت زباني زبان‌آموزان مي‌تواند تأثير آموزش خودنظم‌بخشي را بر نگرش شركت‌كنندگان تعديل‌مي‌كند. دو گروه آزمايش دست‌نخورده در دو سطح زباني متوسط و پيشرفته  استراتژي‌ها و فرايندهاي خودنظم‌بخشي خواندن را فراگرفتند، ولي دو گروه كنترل دست‌نخورده  در اين دو سطح زباني به‌ روش سنتي و متداول، خواندن را آموزش‌ ديدند. داده‌‌هاي مطالعه با استفاده از پرسشنامه ياماشيتا در‌باره نگرش به خواندن در ‌انگليسي جمع‌آوري ‌شد. و درنتيجه تحليل كواريانس دوطرفه مشخص‌شد كه آموزش خودنظم‌بخشي خواندن و درك‌مطلب در انگليسي مي‌تواند نگرش شركت‌كنندگان را به خواندن در انگليسي به ‌ ميزان ‌معناداري بهبودبخشد، اما سطح مهارت زباني تأثير آموزش خودنظم‌بخشي را بر نگرش شركت‌كنندگان تعديل‌نمي‌كرد. اين نتايج با برجسته‌كردن نقش يادگيري خودنظم‌يافته در خواندن دانش‌آموزان ايراني مي‌تواند مدرسان زبان انگليسي را برآن‌دارد تا براي بهبود نگرش زبان‌آموزان به خواندن از استراتژي‌هاي خودنظم‌بخشي در كلاس بهره‌برند.