تعيين تابع توليد و ضريب حساسيت دو رقم پنبه (گلستان و ب557)

كم آبياري يك روش مديريتي جهت افزايش بهره وري آب است. مي‌توان با صرفه جويي مصرف آب در آبياري هاي كم بازده، ضرر ناشي از كاهش عملكرد را جبران نمود. افزايش بهره‌وري آب، عامل كليدي براي رفع بزرگ‌ترين چالش كنوني بخش كشاورزي در مناطق كم آب يعني توليد بيشتر با آب كمتر است. جهت دستيابي به اين مهم، آگاهي از روابط بين آب و عملكرد، موسوم به توابع توليد، مي تواند كمك شاياني در اين زمينه نمايد. بر اين اساس آزمايشي بر پايه ي طرح كرت‌هاي خرد شده نواري در قالب فاكتوريل در سه تكرار صورت پذيرفت. تيمارهاي اصلي شامل شش تيمار آبي و تيمارهاي فرعي شامل چهار سطح كودي و دو رقم به نام هاي گلستان و ب557، همچنين برنامه ريزي آبياري برمبناي تخليه رطوبتي خاك در تيمار 5I تا70 درصد بود. در اين آزمايش از سيستم آبياري باراني تك شاخه اي استفاده شد به نحوي‌كه 144 كرت (6 آب*4 كود*2 رقم*3 تكرار) در طرفين خط لوله ايجاد شدند. رابطه درجه دوم بين عملكرد و آب داده شده در نظر گرفته شد. همچنين ضرايب حساسيت براي ارقام گلستان و ب557 در چهار سطح كودي با توجه به فرمول دورنبوس و كاسام، محاسبه گرديد. ضريب حساسيت ميانگين چهار سطح كودي براي رقم گلستان و ب557 به ترتيب 1.18 و 1.27 بدست آمد. اين اعداد بيانگر آن است كه رقم گلستان نسبت به رقم ب557 مقاوم تر مي باشد. از اين مقادير مي توان در بهينه سازي مصرف آب در شرايط محدوديت آب استفاده نمود.