بررسي نوگرايي خانواده هاي ايراني (تحقيقي در شهر تهران)

A survey on Iranian families` modernism (a case study of Tehran city)

دگرگوني خانواده ايراني در نيم قرن اخير آرام و كند اما مستمر و قاطع بوده است كه دراين ميان اهدافي رابرايش تعريف كرديم ومهمترين هدف اين پژوهش:بررسي ميزان نوگرايي خانواده هاي ايراني بوده است وهمچنين فرض ما دراين پژوهش عبارتند از:به نظرمي رسد بين ميزان نوگرايي خانواده ها وتحولات خانواده ايراني ارتباط معني داروجوددارد. دراين پژوهش ازرويكرد تلفيقي نوگرايي وبازانديشي گيدنز، زيمل، اولريخ بك و بلومر استفاده گرديد وبراساس نظريات فوق شاخص هايي تعريف گرديد.روش مورداستفاده دراين پژوهش،روش پيمايشي بوده است.نتايج به دست آمده گوياي گرايش خانواده هاي ايراني به نوگرايي است ومتغيرنوگرايي درنگرش هاي جنسيتي بالاترين بازنگري ومتغير باورهاي ديني كمترين بازنگري رادر خانواده هاي ايراني داشته است.قابل ذكراست كه در اين پژوهش علاوه بر شاخص هاي برگرفته از چارچوب نظري از مقياس شارما وهمچنين مقياس ساخته شده توسط محقق براي اندازه گيري ميزان نوگرايي در خانواده ها استفاده گرديد.مقياسهاي ساخته شده توسط محقق درپژوهش فوق عبارتنداز:نگرش هاي جنسيتي،فردگرايي ،انديشه مدرن،باورهاي ديني،ميزان استفاده ازرسانه ها،ميزان ريسك پذيري،ميزان بازانديشي وشاخص هاي شارما(علم گرايي،تساوي طلبي،گرايش جهاني،پيشرفت گرايي،استقلال طلبي،گرايش مدني،گرايش دموكراتيك) استفاده گرديد.

فاقد چكيده