اثربخشي آموزش تنظيم هيجان و مهارت هاي اجتماعي بر پرخاشگري ارتباطي، آشكار و رفتار جامعه پسند نوجوانان پرخاشگر شهر خرم آباد

The effectiveness of teaching forgiveness based on Enright model and enriching the relationships on mental wellbeing and life quality of dissatisfied women from their marital life in the city of Khoram Abad

هدف: اين پژوهش به منظور بررسي تاثير آموزش تنظيم هيجان و مهارت هاي اجتماعي بر پرخاشگري ارتباطي، آشكار و رفتار جامعه پسند نوجوانان پرخاشگر شهر خرم آبادصورت پذيرفت. روش‌بررسي:جامعه آماري پژوهش شامل نوجوانان پرخاشگري بود كه در سال تحصيلي 93-1392 به مراكز درماني و مشاوره اي شهر خرم آباد مراجعه كرده بودند. به منظور انجام اين پژوهش، 45 نوجوان پرخاشگر، به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و با طرح پژوهش نيمه آزمايشي، از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه به شكل تصادفي در گروه هاي آزمايشي و گواه گمارده شدند. مداخلات مربوط به آموزش درمان مبتني تنظيم هيجان و مهارت هاي اجتماعي بر روي گروه هاي آزمايش صورت پذيرفت. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه گزينش همسالانكريك و گروتپيتربود. داده هاي بدست آمده با روش آماري تحليل واريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. يافته‌ها:نتايج تحليل واريانس چند متغيره نشان داد كه بين گروه‌ها تفاوت معناداري وجود دارد (0٫01>p) كه اين معناداري در هر سه متغير پرخاشگري ارتباطي، آشكار و رفتار جامعه پسندوجود داشت (0٫01>p). نتيجه‌گيري: با توجه به ويژگي هاي درمان تنظيم هيجان و مهارت هاي اجتماعي، مي توان از آنان در جهت كاهش پرخاشگري ارتباطي و آشكار و افزايش رفتار جامعه پسند نوجوانان پرخاشگر بهره برد.

Objective: This study aimed to investigate the Effect of emotion regulation and social skills training on overt and relational aggression and pro-social behaviors in aggressive adolescents in Khorramabad. Methods: The study population consisted of aggressive adolescents referring to medical and counseling centers in Khorramabad during the academic year 2013-2014. To this end, 45 aggressive adolescents were selected by convenient sampling methods and were randomly assigned into two experimental and control groups using quasi-experimental design with pre-posttest control group. Interventions including emotion regulation and social skills training-based therapy were performed on the experimental group. Crick and Grotpeter's peer selection questionnaire was employed to gather data. The obtained data were analyzed using multivariate analysis of variance. Results: Multivariate analysis of variance showed that there was a significant difference between the groups (p<0.01). This significance difference was observed for all three variables (namely overt and relational aggression, pro-social behavior) (p<0.01). Conclusion: Due to the treatment features of emotional regulation and social skills, they can be employed in order to reduce overt and relational aggression and promote pro-social behaviors in aggressive adolescents.