رد يك اشكال از حديقه برپايه نمادشناسي سنايي

The Refutation of An Appraisal based of Sanai's Semiology

مدرس رضوي در تعليقات حديقه ذيل حكايت «شتر مست در بيابان» دربارة واژة «شتر» اظهاراتي داشته ‌است كه از منظر وي حاكي از سوءترجمه يا سوءبرداشت سنايي از منبع اصلي اين حكايت، يعني كليله‌ودمنة ابن‌مقفع است. در اصل حكايت مهابهاراتا و كليله، «افيل» ضبط شده است و سنايي احتمالاً به‌دليل يك اشتباه، افيل را به «شتر جوان» ترجمه كرده است، اما آنچه از نمادشناسي جانوري در آراي سنايي برمي‌آيد، او نماد «شتر» را عامدانه و آگاهانه برگزيده ‌است. بر همين مبنا در اين يادداشت، چهار دليل مستند براي فرضية «گزينش عامدانة سنايي» طرح مي‌شود: 1. توجه به خواب‌گزاري سنايي در حديقه، 2. توجه به سنت نمادين ملي در داستان لشكركشي اسفنديار به زابلستان، 3. توجه به شواهد اقليمي و جغرافيايي در حكايات حديقه، و 4. توجه به حكايت تمثيلي «احوال فيل» در متن حديقة سنايي.

Modarres Razavi in Hadiqat al Haqiqa annotations, under Drunken Camel in the Desert anecdote has noted that from his viewpoint Sanai’s statements about “camel” reveal his mistranslation or misunderstanding of the anecdote’s original source, i.e. Ibn- al- Muqaffa's Kalīlah and Dimnah. In the original anecdote in Mahabharata and Kalīlah and Dimnah, this word has been recorded as “ifil”. Hence, it is probable that Sanai has mistakenly translated this word as “underage camel”. However, what can be realized from animal semiology in Sanai's thoughts is that he has selected “camel” symbol deliberately and consciously. On this basis, in this paper we propose four duly-substantiated reasons for “Sanai's deliberate selection” hypothesis taking into consideration Sanai’s dream interpretation in Hadiqa; the national symbolic tradition used in narrating Esfandiar expedition to Zabulistan, the climatic and geographical evidence in Hadiqa anecdotes, and the allegorical narrative of the Affair of the Elephant in Sanai’s Hadiqa.