از حقوق بشر تا حقوق شهروندي؛ از فاعليت تا مشاركت

From Human Rights to Citizenship Rights; from Subjectivity to Participation

در چارچوب حق‌هاي بشري، مي‌توان با تكيه ‌بر معناي «فاعليت هنجاري» از مفهوم مبهم كرامت ذاتي پرده برداشت و بر مبناي نقش حق‌هاي بشري در پاسداري از «شخص بودن» انسان، به‌سوي فهم چيستي حق‌هاي بشري و تعيين مصاديق آن راهي گشود. همچنين در چارچوب حقوق شهروندي با تكيه ‌بر اهميت نقش سياسي متمايزكننده‌ي افراد جامعه در شكل دادن و حمايت از زندگي جمعي، آن‌ها مي‌توانند شرايط حاكم بر زندگي اجتماعي را به شكل برابر تعيين كنند. اين موقعيت، نه‌تنها حق برابر به ‌منظور بهره‌مندي از خيرهاي جمعي ناشي از مشاركت سياسي را تضمين مي‌كند؛ بلكه تكاليف برابري را به‌منظور حمايت و تقويت آن‌ها در برمي‌گيرد. در اين رابطه، شهروندي «حق بر داشتن حق‌ها» را شكل مي‌دهد و از اين منظر كه اين توانايي را به خود شهروندان واگذار مي‌كند تا تصميم بگيرند خواهان چه حق‌هايي هستند و چطور اعمال مي‌شود؛ متمايز از حقوق بشر تلقي مي‌شود

Within the framework of human rights, one can conceive of the vague concept of inherent dignity on the basis of the concept of normative subjectivity and, on the basis of the role of human rights in protecting the personality, one can find a way for understanding of what human rights are there and what is their its implications. In contrast, within the framework of the rights of citizens, based on the importance of the distinct role of citizens in shaping and protecting collective life, citizens can determine the conditions governing social life equally. This position guarantees not only equal rights in order to benefit from the collective goodness provided by political participation, but also include equal duties in order to protect and strengthen them. In this regard, citizenship forms the right to have rights in the sense that it empowers the citizens themselves to decide what rights they want and how.