سياست‌ها و حكمراني آب زيرزميني در مناطق خشك و نيمه‌خشك، (با مرور بر سياست‌هاي رايج در كشورهاي توسعه يافته)

آب‌هاي زيرزميني نقش مهمي در تأمين مصارف خانگي صنعتي و كشاورزي دارد. در بسياري از كشورها استفاده بدون برنامه و بيش‌ازحد آب زيرزميني سبب مشكلات جدي و تخريب آبخوان شده است. در بعضي مناطق درنتيجه آلودگي، منبع آب زيرزميني به‌تدريج غيرقابل استفاده‌ شده است. تغييرات اقليم با تغيير الگوي بارش‌ها و كاهش دبي رودخانه‌ها سبب كاهش تغذيه آب‌هاي زيرزميني و افزايش فشار بر منابع آب زيرزميني شده است. ناكارآمدي و اثربخش نبودن شيوه‌هاي ناپايدار فعلي، بزرگ ‌ترين چالش در مديريت آب در مناطق خشك و نيمه‌خشك است. حكمراني مؤثر آب‌هاي زيرزميني براي پاسخ به چالش‌هاي مشخص‌شده ضروري است. حكمراني براي كنترل افزايش ناگهاني در خصوص برداشت از آب‌هاي زيرزميني اقتباس ‌شده است. حكمراني آب به معناي قوانين و شيوه‌هاي تصميم‌گيري در مورد سياست آب و اجراي آن است، يعني طيف وسيعي از اقدامات سياسي، نهادي و اداري كه از طريق آن ذي‏‌نفعان منافع خود را بيان مي‌كنند. بنابراين نگراني‌هاي آن‌ها مورد توجه قرار مي‌گيرد تصميم‌گيري‌ها توسط تصميم‌‏گيران كه مسئول توسعه و مديريت منابع آب و تحويل خدمات آب هستند، اتخاذ مي‌شود. حكمراني بايد به‌عنوان بستري ديده شود كه مديريت يكپارچه منابع آب مي‌تواند در آن اجرا شود.