بررسي هنجارگريزي در اشعار معين بسيسو و محمدرضا شفيعي كدكني

A Study on Norm Deviation in Muin Bseiso and Mohammad Reza Shafiei Kadkani’s Poetries

هنجارگريزي از نظريه‌هاي ادبي جديد است كه در آن شاعر با بكارگيري اسلوب‌هاي خاص، ساختار متداول زبان را بر هم زده، و زباني ناآشنا مي‌آفريند. هم‌زمان با نشر جريان نوگرايي در شعر، شاعران معاصر فارس و عرب به نوگرايي در مفاهيم و زبان شعري خود روي آوردند. بسيسو(1926-1984م)، و شفيعي كدكني(1318ش) از شاعراني هستند كه با گريز از هنجارهاي زبان معيار، بعد زيباشناختي و تأثيرگذاري اشعار خود را وسعت بخشيده­اند. هدف اين پژوهش بررسي مؤلفه‌هاي هنجارگريزي در شعر دو شاعر است تا نشان دهد كه شاعران مذكور در القاي مفاهيم مورد نظر خود، چگونه و با چه هدفي از اين شگرد ادبي بهره جسته‌اند؟ دستاورد پژوهش نشان داد كه بسيسو و كدكني با گريز از هنجارهاي رايج سبك نحوي، واژگاني و ...، نه تنها بر صلابت شعر خود افزوده‌اند بلكه با خلق صورت معنايي جديد، توان القاي مفاهيم مورد نظر خود را وسعت بخشيده‌اند.

Norm Deviation is one of the new literary theories in which the poet disorders the common structure of the language by applying special patterns and recreates unfamiliar language. Arabic and Persian contemporary poets have come to modernism in their poetic language and concepts simultaneously with the modernism proceed Bseiso and Kadkani are the poets who have widen their poetic aesthetics and effectiveness by deviation from standard language. The aim of the present research is to study the elements of norm deviation in both poets’ poetries to show the abovementioned poets’ reason and goal in applying this method in their works to present their concept and meaning. The outcome has showed that two poets empower themselves by deviation from common syntax and semantic styles.