شعر مصور در ادبيات فارسي و فرانسه

Pictorial Poetry in Persian and French Literature

«شعر مصور» نوعي شعر است كه در آن واژگان نقش بسزايي در ترسيم تصوير ايفا مي‌كنند و خواننده با كنار هم نهادن و تلفيق كلمات، شعر را باز مي‌آفريند. در اين گونه شعر، نحوه چينش اجزاي آوايي و واژگاني شعر و چگونگي قرار گرفتن مصراع‌ها، تصويري را به نمايش مي‌گذارد كه بيانگر محتواي شعر يا صور خيال آن است. در اين مقاله بر آن‌ايم به مقايسه تطبيقي نمونه‌هاي مختلف شعرهاي تصويري ادبيات كهن و معاصر فارسي و فرانسه(به‌ويژه كاليگرام‌هاي گيوم آپولينر) بپردازيم و با بررسي و مقايسه ويژگي‌هاي شعري و مضموني اين نوع شعر، به تأثيرپذيري متقابل شعر مصور فارسي و فرانسه در دوره‌هاي مختلف اشاره كنيم.

Pictorial poetry is a kind of poetry in which the lexicon (words) play an important role in depicting the images and the reader recreates the poetry by juxtaposition and word combination. In this kind of poetry the type of clipping of vocal and lexical as well as clipping the verses are shown which express the poetry content or its imagery. This paper attempts to study various samples of ancient pictorial poetries, Persian and French contemporary (especially Guillaume Apollinaire calligrams) poetries comparatively in order to point out the mutual effects of pictorial poetries of French and Persian in different eras.