راه حل تعارض منافع و مصاديق آن در آموزش و درمان

بدون عنوان

موضوع تعارض منافع در متون پزشكي از دهه 1980 مورد توجه جدي قرار گرفته است. تعارض منافع شامل يكسري از حالاتي مي شود كه در آن اعمال ويا قضاوت حرفه اي راجع به يك منفعت اصلي )مانند رفاه بيمار يا اعتبار يك تحقيق( بي جهت و ناروا تحت تاثير يك منفعت فرعي )مانند بهره مالي( قرار مي گيرد. طيف وسيعي از تعارضات كه پزشكان، محققان پزشكي و موسسات پزشكي را درگير مي كند ذكر شده است. راهكارهاي متعددي نيز براي حل تعارض منافع دردسترس است كه مهمترين آنها استفاده از كدهاي اخلاقي ، ممنوعيت و در نهايت آشكارسازي كه قاعده طلايي در حل تعارض منافع است ميباشد. امروزه دانشپزشكي براي پيشرفت در عرصه هاي مختلف اعم از آموزش، پژوهشو درمان نياز به سرمايه گذاري صنعت پزشكي دارد . از طرفي شيوه هاي كسب درآمد پزشكان نيز دچار تغييرات ساختاري و بعضا پيچيده اي گرديده است. به علاوه صنعت پزشكي اعم از توليد كننده و وارد كننده ونيز بسياري ازپزشكان با موضوع جدي تعارضمنافع آشنايي چنداني ندارند . لذا براي حفظ شان وجايگاه پزشكان، اتخاذ روشها ورويكردهايي كه بتواند تا حدودي معضل تعارضمنافع را حل نمايد ضروري به نظر ميرسد. دركشور ما هم در ارتباطات بسياري ازپزشكان با بيماران ويا موسسات صنعتي پزشكي اين معضل ديده مي شود. لذا تدوين مقررات و دستورالعمل هاي اخلاقي براي كنترل تعارضمنافع در اين زمينه ضروري به نظر ميرسد.

فاقدچكيده