تاثير همزيستي ميكوريزي بر جذب عناصر غذايي و كارآيي مصرف آب در گوجه فرنگي تحت شرايط تنش خشكي

به منظور بررسي اثرات تلقيح چند گونه قارچ ميكوريز آربسكولار بر ميزان كلنيزاسيون ريشه، غلظت عناصر غذايي برگ و كارايي مصرف آب در گياه گوجه فرنگي تحت شرايط تنش خشكي، پژوهشي گلخانه اي بصورت آزمايش فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي با دو فاكتور در سه تكرار، طي يك دوره 100 روزه در سال 1396 در مركز تحقيقات كشاورزي بوشهر انجام گرديد. فاكتور اول شامل تلقيح ريشه گياه با چهار گونه قارچ ميكوريز آربوسكولار (Glomus mosseae ،Glomus intraradices، Glomus vsersiform و Glomus caledonium) و نيز يك تيمار بدون تلقيح بعنوان شاهد و فاكتور دوم شامل سه سطح رطوبتي خاك بر اساس نقصان رطوبت يا تخليه مجاز رطوبتي شامل I_1=25، I_2=50 و I_3=70 درصد از آب قابل استفاده بود. نتايج نشان داد كه هم اثرات اصلي و هم برهمكنش آنها (بجز براي غلظت نيتروژن برگ) بر همه صفات اندازه‌گيري شده در سطح يك درصد معني دار بودند. كاربرد مايه تلقيح قارچ هاي ميكوريزي سبب بالا رفتن درصد كلنيزاسيون ريشه شد به گونه‌اي كه از5.33 درصد در تيمار شاهد به 22.07 درصد در تيمار مايه زني شده با گلوموس اينتراراديسز افزايش يافت. تلقيح با تمام گونه ها نسبت به شاهد سبب بهبود غلظت عناصر در برگ گرديد. كارآيي مصرف آب نيز با استفاده از قارچ گلوموس اينتراراديسز در تيمارهاي بدون تنش، تنش ملايم و شديد بترتيب 67.9، 49.6 و 52.1 درصد افزايش يافت. استفاده از قارچ هاي ميكوريزي بويژه گونه‌هاي گلوموس اينتراراديسز و گلوموس كالدونيوم سبب بيشترين افزايش عملكرد و كارآيي مصرف آب شد كه اين موضوع در نتيجه افزايش مقاومت به تنش خشكي بوده است.