اثر مكش آب خاك و پتاسيم بر عملكرد و شاخص‌هاي بيوشيميائي پرتقال تامسون ‌ناول (Citrus sinensis L. Osbeck.)

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر مكش آب خاك، همراه با پتاسيم بر عملكرد، برخي ويژگي‌هاي بيوشيميايي و رشد رويشي درختان پرتقال تامسون‌ناول روي پايه سيتروملو اجرا شد. بدين منظور، يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح آماري بلوك كاملاً تصادفي به مدت دو سال در باغ پرتقال اجرا شد. فاكتورها شامل: انجام آبياري در مكش هاي رطوبتي خاك 20، 40، 60 كيلو پاسكال (بر اساس مكش تانسيومتر) و يك تيمار بدون آبياري؛ و كاربرد كود پتاسيم در دو سطح 50 و 100 گرم پتاسيم ضرب‏ در سن درخت در نظر گرفته شد. سپس، در دو سال آخر آزمايش عملكرد، پتاسيم قابل ‏استفاده و قطر تاج درختان و در سال آخر آزمايش، مقدار پرولين، نشت يوني و هدايت الكتريكي خاك اندازه گيري شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه مقدار قطر تاج درختان با انجام آبياري افزايش (P 0/05) يافت. هم چنين، نتايج سال آخر پژوهش نشان داد كه در سطح اول پتاسيم بين مقدار عملكرد در تيمارهاي آبياري 20، 40 و 60 كيلوپاسكال تفاوت معني داري (P 0/05) مشاهده نشد. علاوه براين، اثر پتاسيم بر عملكرد به مكش آب خاك بستگي داشت. هم چنين، با افزايش مكش رطوبتي خاك در زمان آبياري مقدار پرولين، نشت يوني، پتاسيم قابل‏استفاده و قابليت هدايت الكتريكي افزايش معني داري داشتند. به طور كلي، باتوجه به نتايج عملكرد و نيز با در نظر گرفتن محدويت منابع آبي مي‏توان پيشنهاد كرد كه در مناطق با اقليم و خاك مشابه با منطقه مور مطالعه، بهترين زمان آبياري درختان پرتقال تامسون‏ناول موقعي است كه تانسيومتر مكش 60 كيلوپاسكال (ضريب تخليه 52 درصد) را نشان دهد. علاوه براين، بهينه ترين مقدار پتاسيم جهت كوددهي اين درختان در شرايط ذكر شده، معادل 50 گرم پتاسيم ضرب در سن درخت مي باشد.