تعيين سهم منابع رسوب حوزه با استفاده از تكنيك انگشت‌نگاري عناصر ژئوشيميايي (مطالعه موردي: حوزه دره انار باغملك)

لازمه اجراي صحيح برنامه هاي حفاظت خاك و كنترل رسوب، كسب اطلاعات از اهميت نسبي منابع رسوب و تعيين سهم آن ها در توان رسوب زايي و همچنين شناسايي كانون هاي بحراني در حوزه هاي آبخيز است. امروزه تكنيك هاي انگشت نگاري منابع رسوب، روشي مناسب در تهية سريع و كم هزينة اطلاعات در مورد منابع اصلي رسوب هستند. در تحقيق حاضر از اين تكنيك در سهم بندي منابع رسوب و شناسايي واحدهاي بحراني در زيرحوزه دره انار باغملك در استان خوزستان استفاده شد. در اين روش با به كارگيري آزمون هاي آماري مقايسة ميانگين ها و تحليل تشخيص، از ميان هفت ردياب ژئوشيميايي انتخاب شده كه عبارتند از سرب، روي، مس، آهن، منگنز، نيكل وكروم، تركيب بهينه اي از ردياب ها شامل مس، آهن و منگنز انتخاب شد. در نهايت با استفاده از يك مدل تركيبي چندمتغيره، رابطه اي بين مقادير ردياب هاي منشاء و رسوبات برقرار شده و سهم منابع رسوب حوزه برآورد شد. سازند گچساران با 53.3 درصد بيش ترين و سازند بختياري با 0.9 درصد كم ترين سهم را در رسوب زايي حوزه به خود اختصاص دادند. همچنين كاربري مرتع درجه سه و كاربري جنگل نيز به ترتيب با 71.5 و 0.3درصد، بيش ترين و كم ترين مقدار رسوب زايي كاربري اراضي حوزه را بر عهده داشتند. در نهايت براي ارزيابي نتايج از ضريب كارايي مدل استفاده شد و ضريب 0.98 به دست آمد، كه نشان داد تكنيك انگشت نگاري رسوبات صحت و دقت بالايي در برآوردها داشته و روش مناسبي در تفكيك و تعيين سهم منابع رسوب حوزه مي باشد.