اثر اسيد هيوميك بر شاخص هاي فيزيولوژيكي كمبود آهن در گياه كلزا (رقم هايولا 308)

در اين پژوهش، تأثير كاربرد خاكي، محلول پاشي و مصرف همراه با آب آبياري اسيدهيوميك بر فرآهمي آهن، انواع كلروفيل و آنزيم هاي گياهي در گياه كلزا (رقم هايولا 308) مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور، آزمايشي در قالب طرح كاملاً تصادفي با 10 تيمار در 4 تكرار به اجرا درآمد كه تيمارها شامل مصرف خاكي اسيدهيوميك در سه سطح (1، 2 و 4 گرم بر كيلوگرم خاك)، محلول پاشي اسيدهيوميك در سه سطح (0.1، 0.2 و 0.4 درصد)، همراه با آب آبياري در سه سطح (1000، 2000 و 4000 ميلي‌گرم در ليتر) و تيمار شاهد بود. نتايج به دست آمده نشان داد كه بيشترين مقدار آهن كل برگ مربوط به تيمار 0.4 درصد محلول پاشي و كمترين مقدار مربوط به تيمار شاهد بود. همچنين بيشترين مقدار آهن كل ساقه و آهن فعال به ترتيب با ميانگين 85 و 44.86 ميلي گرم بر كيلوگرم مربوط به تيمار 2000 ميلي گرم بر ليتر مصرف همراه با آب آبياري اسيدهيوميك بود. بيشترين مقادير كلروفيل a، b و كلروفيل كل به ترتيب با ميانگين 3.58، 1.79 و 5.37 در تيمار محلول‌پاشي اسيدهيوميك باسطح 0.4 درصد ديده شد. بيشترين مقدار فعاليت آنزيم هاي گياهي سوپراكسيد ديسموتاز و گلوتاتيون ‌پراكسيداز به ترتيب با ميانگين 4.20 و 1.95 (Iu /gr.fw) مربوط تيمار 0.1 درصد محلول پاشي اسيدهيوميك و بيشترين فعاليت آنزيم كاتالاز با ميانگين 4.46 (Iu /gr.fw) مربوط به تيمار 1000 ميلي گرم در ليتر مصرف همراه با آب آبياري بود. همچنين همبستگي منفي بين آنزيم هاي گياهي با انواع كلروفيل و آهن فعال وجود داشت. آهن فعال و آنزيم هاي آنتي اكسيدان كه نشان دهنده آهن درون سيتوپلاسم سلول اند، شاخص هاي مناسبي براي ارزيابي تحمل به كمبود آهن در مقايسه با سنجش آهن كل برگ مي باشند.