شبيه‌سازي اثرات بلندمدت استفاده از پساب بر سلامت بهره‌برداران با رويكرد پويايي سيستم (مطالعه موردي: دشت ورامين)

رشد فزاينده جمعيت و صنعت در كلانشهر تهران باعث شده آب سدهاي لتيان و ماملو به شرب تهران اختصاص يابد. بر اساس سياست‌گذاري‌هاي كلان كشوري مقرر گرديده است با تخصيص آب سدهاي لتيان و ماملو به شرب تهران، پساب تصفيه‌خانه جنوب تهران به كشاورزي دشت ورامين اختصاص يابد. بديهي است كه انتقال حجم عظيم پساب جنوب تهران به دشت ورامين داراي اثرات اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي زيادي مي‌باشد. هدف از اين مطالعه مدلسازي اثرات بلندمدت استفاده از فاضلاب بر سلامت كشاورزان دشت ورامين با استفاده از روش پويايي سيستم مي‌باشد. سناريوهاي عرضه آب تصفيه خانه جنوب عبارت بود از سناريو يك: حفظ شرايط موجود، سناريو دو: تخصيص كامل سد لتيان به شرب تهران، اختصاص 200 ميليون مترمكعب فاضلاب تصفيه شده در فصل زراعي به كشاورزي منطقه و 40 ميليون مترمكعب به تغذيه مصنوعي در فصل غيرزراعي از سال 1395 به بعد، سناريوي سه: سناريو دو منهاي تغذيه مصنوعي و سناريو چهار: سناريو دو + تخصيص 50 ميليون مترمكعب از سال 1410. نتايج نشان داد در صورت استفاده از فاضلاب خام تا سال 1420 غلظت عناصر مس و كادميوم از حد مجاز عبور نموده و استفاده از فاضلاب اثرات بهداشتي زيانباري به همراه خواهد داشت. اما استفاده از پساب (فاضلاب تصفيه‌شده) تا حدود 150 سال ديگر ايمن بوده و مشكلات بهداشتي ناشي از فلزات سنگين به بار نخواهد آورد. نتايج شبيه‌سازي غلظت نيترات در آب‌هاي زيرزميني نشان داد در همه سناريوها تا سال1420 غلظت نيترات از حد مجاز جهت شرب عبور خواهد كرد. اعمال سناريوي چهار منجر به ايجاد كمترين غلظت نيترات و سناريو سه منجر به بيشترين غلظت نيترات در منابع آب زيرزميني مي‌شود.